Waarom ik op DENK ga stemmen

Overmorgen zijn er verkiezingen in Nederland. Dan moet iedereen kleur bekennen. De regering van PvdA en VVD hebben samen 79 van de 150 zetels. Bij de huidige prognose vallen ze terug naar 33 zetels. De PVV van Geert Wilders groeit van 15% naar 22%. De opkomst van extreem rechts heeft een directe invloed op het regeringsbeleid, zo bleek afgelopen week in de crisis met Turkije.

Turkije heeft een democratisch gekozen regering onder leiding van Recep Tayyip Erdogan. Op 15 juli 2016 werd door pro-Westerse krachten in het leger een militaire coup gepleegd, maar die mislukte. Daarbij kwamen 300 mensen om het leven en raakten 2.100 gewond. Vliegtuigen vlogen boven de hoofdstad en bombardeerden het parlementsgebouw en het presidentieel paleis. De coup mislukte mede doordat het Turkse volk massaal op straat kwam om de coupplegers te confronteren.

Iedere democraat zou een militaire coup die een democratisch gekozen regering omverwerpt, veroordelen. Niet in Nederland. Geert Wilders riep in het Nederlandse parlement openlijk op tot steun voor de coupplegers omdat ze pro-Westen zijn. En andere partijen steunden zijn houding op een passieve manier. DENK was de enige partij in de Tweede Kamer die zich consequent uitsprak tegen de coup.

Turkije heeft een bevolking van 80 miljoen. Daar zijn veel mensen opgepakt die verdacht worden van medewerking aan de coup en die voor de rechter worden gebracht. In Nederland wordt dat gepresenteerd als iets dat helemaal niet kan en mag. Maar stel dat niet pro-westerse krachten, maar pro-islamitische krachten in Nederland in het leger, ambtenarij, rechtelijke macht etc een coup zouden plegen en het gebouw van de Tweede Kamer en het paleis van de koning zouden hebben gebombardeerd. Hoe zou men hier reageren? Er zouden concentratiekampen worden ingericht waar moslims zonder vorm van protest zouden worden opgesloten op grond van hun geloof. Denk je dat dit een sprookje is? In Amerika werden na de aanval op Pearl Harbour in 1941 120.000 Amerikanen met een Japanse achtergrond zonder vorm van proces in interneringskampen gedurende de rest van de oorlog opgesloten. Gewoon vanwege hun etnische achtergrond.

De opkomst van extreem-rechts heeft geleid tot een verdere worteling van racisme en islamofobie in alle poriën van de Nederlandse samenleving. Dat bleek opnieuw afgelopen week in de crisis die Nederland met Turkije forceerde vanwege de verkiezingen.

Een Turkse minister wilde spreken op een bijeenkomst voor Turken in Nederland. Stel dat dat gebeurd was. Wat zou het effect zijn geweest? Niets. Na zijn toespraak zou hij teruggaan zijn naar Turkije. De Nederlandse media zouden er geen aandacht geschonken. Het is vaker gebeurd in Nederland.

Maar er zijn verkiezingen en Wilders heeft de islamofobie-kaart getrokken in deze kwestie en is voor de Turkse ambassade gaan demonstreren. Daar leverde hij kritiek op Rutte. Hij zei: “Hij gaat studeren en uitzoeken wat er moet. Ondertussen is er geen enkel signaal dat ze niet welkom zijn.” Kort daarop werd hij op zijn wenken bediend en creëerde Rutte een crisis door de ongehoorde maatregel om de landingsrechten te weigeren aan de ene minister en de andere minister die met de auto op weg was naar het Turkse consulaat in Rotterdam het land uit te wijzen.

Deze kwestie levert een belangrijke les voor ons allen: de groei van de PVV zal andere partijen onder druk zetten om nog racistischer te worden, van Groen Links tot en met de VVD. De gemeenschappen van kleur gaan het de komende jaren merken: minder kansen op de arbeidsmarkt, maar racistische en islamofobische uitingen in het dagelijks leven, meer geweld tegen activisten van kleur.

De politieke partij DENK is een antwoord op deze ontwikkeling. Voor het eerst was er een anti-racistisch geluid in de Tweede Kamer dat onbevreesd keiharde kritiek leverde op de traditionele partijen en radikale maatregelen voorstelde in de strijd tegen racisme, zoals quota-regelingen op de arbeidsmarkt. Ik was direct van hen gecharmeerd en heb vanaf het begin publiekelijk mijn steun uitgesproken voor DENK.

Toen Sylvana Simons op 18 mei 2016 toetrad tot DENK was dat een krachtig signaal in de eenheid van moslim activisten en activisten uit de zwarte gemeenschap. Het was het meest radicale antwoord op de PVV. Daarom werd Simons ook zo hard aangevallen. Ze had iets tot stand gebracht dat gevreesd werd door rechtse krachten en zeker niet alleen de PVV: de eenheid van de gekleurde gemeenschappen. Ik was enorm enthousiast over deze stap en heb dat kenbaar gemaakt.

Haar uittreding uit DENK op 24 december 2016 was dan ook een gevoelige klap voor de eenheid in de beweging tegen racisme en islamofobie. Ik vond dat heel erg, te meer toen ik zag dat een witte man, ene Bram Verhappen, één van de drijvende krachten achter de oprichting van haar partij, Artikel 1, was. Zijn inbreng was om de focus te verschuiven van racisme naar homofobie. Hij is zelf homo. Nou steun ik de LGTB-gemeenschap in haar emancipatie, maar die steun betekent niet dat dat moet leiden tot een verschuiving van de focus uit naam van het verbinden van de strijd van verschillende gemeenschappen. De PVV is voor homo-emancipatie. Ons grootste probleem nu is niet homofobie, maar racisme en islamofobie. Ons grootste probleem is de opkomst van extreem-rechts. Daarom zou de focus moeten zijn om te werken aan een eenheid van de gekleurde gemeenschappen en niet op nog een partij die zich richt op alle Nederlanders, zoals Artikel 1 zich presenteert. Ik ben voor een partij die zich richt op mensen van kleur. Koeien, varken en ezels hebben een eigen partij, de Dierenpartij. Waarom is een partij voor mensen van kleur polariserend? Zijn de PvdA, VVD en PVV niet polariserend? Ik vond het jammer dat Simons het argument van polarisatie heeft gebruikt om DENK te verlaten.

Toch moeten we erkennen dat Artikel 1 met name onder de Afro-Surinaamse gemeenschap voor een geweldige positieve dynamiek heeft gezorgd. Het heeft een gevoel van trots gebracht op een zwarte vrouw die durfde om buiten de traditionele politieke partijen een stem te laten horen voor emancipatie. Dat erken, respecteer en waardeer ik.

Maar het is in de eenheid van gekleurde mensen – van moslims en zwarten – die elke dag vernederd en onderdrukt worden, dat we een kracht zullen moeten smeden om het kanker van racisme en islamofobie te bestrijden. Ik zie in DENK een belangrijke kracht in Nederland die deze gedachte uitdraagt. Daarom roep ik op om op DENK te stemmen. Mijn voorkeurstem breng ik uit op een zwarte vrouw op nummer vier van de lijst van DENK: Gladys Albitrouw.