De leugens van Nina Jurna over Venezuela

Sandew Hira

30 juli 2024

Inleiding

Op 28 juli 2024 zijn er presidentiële verkiezingen houden in Venezuela. De westerse media zijn helemaal los gegaan in een desinformatie campagnes vol leugens over wat er in Venezuela aan de hand is. In Nederland is Nina Jurna hun spreekbuis. Zij produceert de leugens die media als NRC en NOS journaal verder verspreiden. In deze bijdrage zal ik die leugens stuk voor stuk ontmaskeren.

Historie van presidentiële verkiezingen

In 1998 kwam Hugo Chavez voor het eerste via verkiezingen aan de macht en startte de Bolivariaanse revolutie. Hij kreeg 3,7 miljoen van de 6,3 miljoen stemmen (56,20%). De oppositiekandidaat kreeg 2,6 miljoen stemmen (29,97%), een verschil van ruim een miljoen stemmen. De verkiezingen werden georganiseerd door het oude regime. De opiniepeilingen uit die tijd gaven aan dat Chavez maar 8% van de stemmen zou krijgen. De bureaus voor opiniepeilingen zijn steevast in handen van pro-Amerikaanse bedrijven.

Niemand kon toen stellen dat de uitslag was gemanipuleerd, omdat Chavez niet in de regering zat. In februari 1999 werd hij ingehuldigd als president van Venezuela.

Uitslagen presidentiële verkiezingen Venezuela 1998-2024

Tussen 1998 en 2018 zijn zes presidentiële verkiezingen gehouden. Chavez stierf op 5 maart 2013. Hij werd opgevolgd door Maduro. De Chavistas hebben tussen de 6-8 miljoen stemmen gekregen. De oppositie heeft tussen de 5-7 miljoen stemmen gekregen. De stemmen van 2024 zijn gebaseerd op 80% van de telling en gecalculeerd naar 100%.

De stemprocedures

De Bolivariaanse regering van de Chavistas hebben een zeer geavanceerd en corruptievrij stemsysteem ingevoerd. Het werkt als volgt. De nationale kiesraad heeft een register van stemgerechtigden, dat gebaseerd is op de ID-kaart van een stemgerechtigde Venezuelaan. Bij de aanvraag van een ID-kaart moet je een vingerafdruk afgeven. Die wordt opgeslagen in de database van het bevolkingsregister.

Een stembureau wordt bemand door mensen die willekeurig zijn gekozen uit de stemgerechtigden van een stemdistrict. Er wordt een voorzitter en drie secretarissen gekozen. Verder hebben alle partijen het recht om waarnemers aan te wijzen die gedurende de hele tijd van begin tot eind toezicht houden op het stembureau en het werk van het bureau te controleren.

Het stembureau ontvangt digitaal en in print de lijst van stemgerechtigden van het stembureau. Een stemgerechtigde meldt zich met de ID en geeft een vingerafdruk af op de geprinte lijst. Dat wordt gecontroleerd in de database. Je kunt niet met een vervalste ID stemmen, want je vingerafdruk moet overeenkomen met de database. De vingerafdruk geeft aan dat je je gemeld hebt om te stemmen.

Dan ga je naar het stemhok, waar je alleen bent en afgeschermd. Daar staat een scherm met de lijst van kandidaten, diens partij en foto. Je klikt op de foto van je keuze. Er verschijnt een popup scherm met de vraag of dit je keuze is. Als dat zo is klik je op STEM. Je hebt gestemd. Het apparaat produceert een brief met je stemkeuze. Dat brief neem je mee en deponeert het in een stembus. Vervolgens moet je op de lijst opnieuw een vingerafdruk afgeven, die aangeeft dat je gestemd hebt.

Om 18.00 sluit het stembureau, tenzij er nog mensen in de rij staat. Dan blijft het stembureau open totdat iedereen heeft gestemd.

Het stemapparaat print een lijst met het aantal stemmen per kandidaat. Voordat de data van het stembureau doorgestuurd worden naar de nationale kiesraad, wordt een steekproef genomen van de fysieke biljetten in de stembussen. Bij steekproeven wordt normaal een trekkin gedaan van 2%-5%, maar de oppositie heeft afgedwongen dat een stekproef van 50% wordt genomen. Dat is altijd zo gebeurd. Er is nooit een afwijking gevonden van de fysieke en digitale telling. Daarna worden de data van het stembureau gestuurd naar de centrale kiesraad. Dat gebeurd onder toezicht van alle waarnemers.

Twee maanden voor een verkiezingen worden alle partijen uitgenodigd om het hele systeem te controleren. Dat bestaat uit 19 stappen, vanaf de controle op het vingerafdruk tot en met de transmissie van de data van een stembureau naar de centrale kiesraad. Aan het eind van de controle geven de controlerende partijen een verklaring af dat het systeem goed heeft gewerkt.

Op de dag van de verkiezing zijn bij de centrale kiesraad zijn er getuigen aanwezig van alle partijen om te controleren dat de transmissie goed is gegaan en niemand kan sjoemelen bij de computers.

Nergens in de wereld vind je zo een corruptievrij stemsysteem.

Leugen 1: de meerderheid van de bevolking van Venezuela is tegen Maduro

De eerste leugen van Nina Jurna is de stelling dat de meerderheid van de bevolking van Venezuela tegen Maduro is. Hoe gaat Jurna tewerk? In een NRC artikel over de verkiezingen brengt ze één Venezuelaanse ten tonele, Paula Navas (57), die anti Maduro is.[1] Navas is fel tegen Maduro. Jurna citeert haar: “‘Ik heb hoop dat we eindelijk verandering krijgen. Dat we na zo’n lange tijd verlost worden van dit regime en dat er na zondag een nieuw Venezuela komt”, zegt ze vol emotie. De eerste keer dat NRC haar sprak was in 2016, bij haar thuis in de sloppenwijk Petare, waar ze met haar dochters woont.” Navas is de stem van het Venezuelaanse volk.

Een objectieve journalist zou een voor- en tegenstander van Maduro aan het woord laten om een objectief te schetsen van de verkiezingen. Dat zal Jurna niet doen, want dit is niet haar taak. Haar taak is niet om te informeren, maar om te mobiliseren. Zij moet de pro-imperialistische mobiliseren om de economische boycot en de destabilisatie campagnes tegen de progressieve in Venezuela te rechtvaardigen.

De cijfers van de verkiezingen tonen aan dat hoewel er een grote minderheid is tegen Maduro, hij toch de steun geniet van de meerderheid van de bevolking.

Jurna beschrijft de campagnes van de oppositie onder leiding van Maria Corina Machado en Edmundo González en van de regeringspartij van Maduro: “De afgelopen weken trok de verkiezingskaravaan van Machado en González grote mensenmassa’s, die het campagneteam voor reclamemateriaal filmde met drones. Bij de afsluiting van de campagne, eerder deze week in de wijk Las Mercedes, sprak Machado, gehuld in de kleuren van de Venezolaanse vlag, inwoners toe. „We beloven vrijheid, vrede en een einde aan de dictatuur. Jullie krijgen Venezuela weer terug”, riep ze. Ze pakte de hand van presidentskandidaat González vast en gooide die de lucht in. Bij een verkiezingsbijeenkomst van Maduro in een ander deel van de stad diezelfde dag is het zichtbaar minder druk.”

Heeft Jurna nooit de video’s op internet gezien met giga bijeenkomsten van Maduro? De Chavistas weten hoe ze massa’s moeten mobiliseren. Ik heb zelf mee mogen maken in 2018 toen één miljoen mensen gingen demonstreren tegen Juan Guaidó, die een coup probeerde te organiseren tegen Maduro. Jurna liegt als ze stelt dat de bijeenkomsten van Maduro slecht bezocht worden.

Leugen 2: Maduro fraudeert met de verkiezingen

Hierboven heb ik aangegeven dat het onmogelijk is om te frauderen met het kiessysteem in Venezuela. De oppositie heeft in alle fasen de gelegenheid om het proces te controleren. De extreemrechtse oppositie heeft geweigerd om deel te nemen aan de controle van het systeem. Maar dat doet ze met een hypocriete houding. Ze stelt dat als de kiesraad Maduro aanwijst als winnaar, zij de uitslag zou afwijzen omdat het systeem frauduleus is. Maar als zij de winnaar zouden worden, dan zou ze de uitslag accepteren en verklaren dat het systeem niet frauduleus is. Nina Jurna verzwijgt deze hypocriete houding en doet voorkomen dat het systeem sowieso frauduleus is. Dat is een leugen.

Er zijn de afgelopen tussen 1998 en 2024 jaar 30 verkiezingen geweest met dit systeem: 2 voor de grondwetgevende vergadering, 7 voor burgemeesters, 4 voor het parlement, 4 voor de president, 7 referenda, 5 voor gouverneurs en 1 megaverkiezing in 2000 (hernieuwing van elke post na de goedkeuring van de grondwet). De Chavistas hebben 28 van de 30 verkiezingen gewonnen. De oppositie heeft ook verkiezingen gewonnen. In 2013 wonnen de Chavistas 255 gemeenten, terwijl de oppositie er 75 won. In 2021 behaalde de oppositie overwinningen in vijf gouverneursraces. In 2015 wonnen ze de parlementsverkiezingen. Al deze overwinningen werden erkend door de regering.

Wat doet Jurna om te bewijzen dat Maduro fraudeert? Ze haalt opiniepeilingen aan. Ze schrijft: “Volgens onafhankelijke peilingen staat de oppositie op 60 tot 70 procent van de stemmen.” Bij elke presidentsverkiezingen zijn er opiniepeilingen die aangeven dat de oppositie gaat winnen. Hoe objectief zijn die peilingen als de feiten het tegendeel bewijzen? En sinds wanneer bepalen opiniepeilingen wie de winnaar is van een verkiezing?

Leugen 3: de economische crisis van Venezuela is de schuld van de regering

Jurna schrijft over 2016: “Het land met een van de grootste oliereserves ter wereld stond toen aan de vooravond van een grote humanitaire en politieke crisis die jaren zou duren. Veel Venezolanen vervielen in armoede door de torenhoge inflatie. Als gevolg hiervan, maar ook vanwege repressie door het autoritaire regime, ontvluchtten bijna acht miljoen Venezolanen hun land. In die periode verloor Paula Navas haar toen 22-jarige dochter Aldeny, omdat het ziekenhuis insuline tekortkwam.”

Het verwijt van Jurna dat de economische crisis het resultaat is van het beleid van de Chavistas is een leugen. Om die leugen vol te houden, moet Jurna veel feiten verzwijgen. De VS, de grootste afnemer van Venezuelaanse olie, gesteund door de EU heeft een complete economische boycot afgekondigd voor Venezuela. Venezuela kan niet eens insuline importeren, laat staan olie exporteren. Die boycot heeft desastreuze effecten voor de economie gehad. De import en export is aan banden gelegd. Bedrijven die met Venezuela handelen krijgen sancties opgelegd van de VS en de EU. De boycot resulteerde in lege schappen en voedselrantsoenering. Jurna verzwijgt dit.

Het wordt nog erger. In 2015 leed de Chavista-partij een nederlaag bij de parlementsverkiezingen. Dit opende de deur voor een door de VS georkestreerde staatsgreep waarbij Juan Guaidó, de toenmalige president van de Nationale Assemblee, betrokken was. Guaidó beweerde dat de presidentsverkiezingen van 2018 vervalst waren, waardoor Maduro onwettig werd verklaard. Ondanks dat hij geen presidentieel mandaat had, beweerde hij zijn eigen aanspraak op het presidentschap, gesteund door een meerderheid in het parlement. Op 23 januari riep hij zichzelf uit tot waarnemend president en legde hij de presidentiële eed af tijdens een bijeenkomst in Caracas. Het bizarre is dat de EU en de VS hem officieel erkenden als de rechtmatige president van Venezuela. De regering-Trump ondertekende in januari 2019 een bevel waardoor Guaidó de controle kreeg op buitenlandse bezittingen van Venezuela Amerikaanse banken. Venezuela verloor direct 11 miljard dollar aan exportinkomsten. Het staatsoliebedrijf van Venezuela had een dochteronderneming CITGO in de VS, die de distributie van Venezuelaanse olie deed. . In oktober 2022 beval de districtsrechter Leonard P. Stark in Delaware dat de mensen van Guaidó de aandelen van Venezuela mochten verkopen. Verlies voor Venezuela: $ 13 miljard.

Venezuela heeft goudreserves ter waarde van $ 2 miljard bij de Bank of England ondergebracht. In juli 2022 heeft het Londense Hooggerechtshof uitspraak gedaan in het voordeel van de Venezolaanse oppositieleider Juan Guaidó in een strijd om de controle over de goudreserves ter waarde.

Geen woord van Jurna over al deze daden van economische sabotage, alleen maar om de indruk te wekken dat alle economische problemen van Venezuela het resultaat zijn van het beleid van de Chavistas.

Leugen 4: Maduro zal de uitslag van de verkiezingen niet accepteren als hij verliest

Jurna schrijft over een politocoloog die ze heeft geïnterviewd: “De politicoloog haalt een recent onderzoek aan waaruit blijkt dat 40 procent van de Venezolanen bereid zou zijn te demonstreren als Maduro wint. „De vraag is wat het regime dan gaat doen. Treden ze met geweld op? En wat gaat het leger doen?”, zegt hij bedachtzaam. Vooral die laatste vraag resoneert deze dagen in Venezuela, want uiteindelijk ligt de macht bij de militaire top.

Als Paula Navas een dag voor het einde van de campagne met haar buurvrouw verkiezingsfolders uitdeelt in haar wijk Petare, krijgt ze een filmpje doorgestuurd. Daarin zegt Vladimir Padrino López, de hoogste generaal en als minister van Defensie een grote steunpilaar van Maduro, dat wie de verkiezingen wint „zal regeren”, en dat wie verliest „mag uitrusten”. Daarmee zou hij laten doorschemeren dat de uitslag gerespecteerd moet worden als de oppositie wint.”

Wat een ongelooflijke leugen is dit. De Chavistas hebben vaker aangegeven wat ze zouden doen als ze een verkiezing zouden verliezen. Hugo Chavez legde het al uit. De Chavistas zouden in de oppositie gaan en de sterkste oppositie voeren ten behoeve van het volk. Maduro heeft herhaaldelijk verklaard dat hij de uitslag zal respecteren. Waarom dan al die stemmingmakerij alsof hij dat niet zal doen? De reden is eenvoudig: om te maskeren dat de oppositie de uitslag niet zal respecteren. Dat hebben ze openlijk gezegd, maar daarover zwijgt Jurna. In 2015 had de oppositie de parlementsverkiezingen gewone. Maduro accepteerde de uitkomst. In 2018 won Maduro de verkiezingen. De oppositie heeft dat niet geaccepteerd.

Direct na de verkiezingen van 2024 gingen extreemrechtse aanhangers van de oppositie de straat op en voerden binnen 24 uur gewelddadige aanvallen uit op de Chavistas en de politie. Geen vreedzame demonstraties, maar bendegeweld. Dat zijn de feiten over wie wel of niet de uitkomst van de verkiezingen respecteert.

Leugen 5: Maduro is repressief en autoritair

Herhaaldelijk spreek Jurna over de regering Maduro als een repressieve en autoritaire regering. Wat zijn de bewijzen. De particuliere pers in Venezuela is in handen van de oppositie: radio, tv, kranten. Ze hebben vrij spel. Daardoor zijn ze in staat om miljoenen Venezuelanen voor zich te winnen, hoewel hun beleid in het nadeel is van die mensen. Er is een rechtssysteem in Venezuela dat nog zeer coulant is juist tegen de oppositie.

In 2018 ondernam Guaidó met behulp van de VS een coup tegen de regering. Hij kon lange tijd zijn gang gaan, zonder te worden opgepakt. Pas op 6 oktober 2023 beschuldigde de regering-Maduro Guaidó van het witwassen van geld, verraad en het zich toe-eigenen van publieke functies, vaardigde een arrestatiebevel uit en vroeg de internationale gemeenschap om mee te werken aan de arrestatie van Guaidó, met het verzoek om een rode kennisgeving door Interpol. In april 2023 was hij naar de Verenigde Staten gevlucht uit angst voor zijn arrestatie, waar hij in ballingschap leefde in Miami, Florida.

In 2002, drie jaar nadat hij als president was geïnstalleerd, werd Hugo Chavez geconfronteerd met een militaire coup. Een groep militairen namen hem gevangen en ontvoerden hem. Zie een goede documentaire The Revolution Will Not Be Televised (2002 Venezuela Coup) over de coup hier: https://www.youtube.com/watch?v=wF_5xZIstPw

Het volk en soldaten in het leger kwamen in opstand en de coup mislukte. María Corina Machado Parisca, de extreem-rechtse leider van de verkiezingen van 2024, ondertekende het Carmona-decreet, waarmee een overgangsregering werd ingesteld, waarbij de Nationale Vergadering en het Hooggerechtshof werden ontbonden en ook de procureur-generaal, de controleur-generaal, gouverneurs en burgemeesters die tijdens de regering van Chávez waren gekozen, werden geschorst. Ze heeft regelmatig opgeroepen tot een Amerikaanse militaire interventie in Venezuela. In ieder ander land zou ze al in de gevangenis belanden wegen hoogverraad. Het enige wat haar is aangedaan is dat ze uitgesloten is voor deelname aan verkiezingen als presidentskandidaat.

Jurna liegt als ze steeds over een  repressief en autoritair bewind spreekt. Het tegendeel geldt voor de oppositie, zoals blijkt uit het Carmona-decreet. Als die aan de macht zouden komen, dan zou er een repressief en autoritair bewind aan de macht komen.

Malcolm X over de house negro

Nina Jurna wordt in de Nederlandse media opgevoerd als de goede journalist, een vrouw van kleur, die over het continent waar ze haar roots heeft, objectief rapporteert. Maar ook vrouwen van kleur kunnen liegen en hun beroep te schande brengen. Malcolm X had een naam voor hen: house negro.

 

[1] https://www.nrc.nl/nieuws/2024/07/26/venezuela-koestert-na-25-jaar-voorzichtige-hoop-op-een-bevrijding-van-het-tijdperk-chavez-maduro-a4860851

Videopname 12 maart 2024: Politiek Café: Decolonizing The Mind & Extreem rechts

Extreem nationalistisch-rechts wint aan kracht. Dat is gebleken uit de uitslag van de verkiezingen van afgelopen november voor de Tweede Kamer met de grote verkiezingswinst van de PVV – en over het geheel genomen een verdere verschuiving naar rechts. Op 6 juni zal opnieuw naar de stembus worden gegaan – ditmaal voor de samenstelling van het Europees Parlement. Ook dan wordt Europa-wijd een grote verkiezingswinst voor extreemrechtse partijen verwacht. Mede met het oog op dit laatste is door het Europees Parlement nog snel het zogeheten Migratiepact aangenomen, dat een ernstige verslechtering van de positie van asielzoekers en andere migranten betekent. Voor de strijd tegen discriminatie en racisme zijn dit zorgwekkende ontwikkelingen. Over de toenemende kracht van extreem nationalistisch-rechts in Nederland en in Europa, én over de uitwerking van het Migratiepact, organiseerde het Comité 21 Maart een Politiek Café met het thema Decolonizing The Mind & Extreem rechts. Zie de video opname:

Essay Sandew Hira over Aziatische dwangcontractarbeid

Op woensdag 29 mei organiseren het Collectief Contractarbeid en minister Dijkgraaf van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, en coördinerend minister van het Herdenkingsjaar Slavernijverleden een conferentie met als titel “Contractarbeid uit de Schaduw” in Den Haag. Vooruitlopend op deze conferentie heeft Sandew Hira een essay geschreven met als titel “Kolonialisme en Aziatische dwangcontractarbeid”. Daarin behandelt hij de geschiedenis van Aziatische contractarbeid en de vergelijking met slavernij. Ook trekt hij enkele conclusies m.b.t. een beleid ten aanzien van kolonialisme en Aziatische dwangcontractarbeid.

Een opmerkelijk resultaat van deze studie is dat het jaarlijkse sterftecijfers onder Hindostanen gemiddeld 4% was; dat is tweemaal hoger dan het sterftecijfer onder de totslaafgemaakten in de periode van slavernij tussen 1833 en 1842, toen de discussie begon over de afschaffing van slavernij.

Het essay is hier te downloaden: https://iisr.nl/wp-content/uploads/2024/05/Sandew-Hira-Kolonialisme-en-Aziatische-dwangarbeid-in-Suriname.pdf.

Wat is de toekomst van de dekoloniale beweging?

Sandew Hira heeft een essay geschreven over de toekomst van de dekoloniale beweging. Hij stelt dat een groot probleem van de dekoloniale beweging van theoretische aard is. Het probleem is dat het geen alomvattend, samenhangend en integraal raamwerk is.

Wat gebeurt er met een sociale beweging als deze geen alomvattend, samenhangend en integraal theoretisch raamwerk heeft?

Het eerste gevolg is dat de beweging geen routekaart heeft om praktisch beleid te ontwikkelen om de wereld te veranderen.

Het tweede gevolg is dat de beweging in de kern gefragmenteerd raakt.

Het derde gevolg is dat er geen organisatorische richtlijnen zijn voor het opbouwen van een dekoloniale beweging.

Het laatste gevolg is dat de dekoloniale beweging haar relevantie voor de sociale strijd zal verliezen en achterhaald zal raken.

Hira stelt voor dat we naar een alomvattend, samenhangend en integraal dekoloniaal theoretisch raamwerk gaan. Dit stelt ons in staat de huidige tekortkomingen van de dekoloniale beweging te overwinnen. Onder het label Decolonizing The Mind (DTM) deed hij een eerste poging om een dergelijk raamwerk te ontwikkelen.

Op basis van het theoretische raamwerk gaat hij in op de organisatievraag: hoe de dekoloniale beweging te organiseren.

Het essay kan hier worden gedownload. Het vormt de basis voor het werk van het DIN-secretariaat.

 

DTM tour 2024

In januari 2023 lanceerde Sandew Hira zijn boek Decolonizing The Mind – a Guide to Decolonial Theory and Practice. Het is de basis voor het ontwikkelen van het Dekoloniale Internationale Netwerk (DIN). In 2023 bezocht hij Curaçao , Frankrijk, Nederland, Schotland, Zuid-Afrika, Zwitserland, Verenigd Koninkrijk, Venezuela, Zambia. Hij woonde de Zoom-bijeenkomst bij, die georganiseerd werden door instellingen in Argentinië, Iran, Pakistan, Trinidad en enkele landen die hij had bezocht.

In 2024 vervolgt DTM de tour in de komende maanden met bezoeken aan Ierland , Azerbeidzjan en Iran. In Iran verwacht hij de Perzische vertaling van zijn boek te lanceren. De grotere context van de tour is de opbouw van een internationaal dekoloniaal netwerk dat zich inzet voor het opbouwen van een nieuwe dekoloniale wereldbeschaving die de oude koloniale wereldbeschaving overstijgt.

Nederland, Palestina en Oekraïne

Palestina

Het Nederlandse regeringsbeleid met betrekking tot Palestina is ronduit schandalig. Nederland steunt de Zionistische oorlog in Gaza honderd procent. Zij onthield zich van een stemming in de VN voor een staakt het vuren. Ze levert reserveonderdelen voor de F-35-gevechtsvliegtuigen, die in Gaza de Palestijnse bevolking bombarderen. Premier Rutte heeft vaker publiekelijk zijn onvoorwaardelijke steun aan Israel uitgesproken.

De solidariteitsbeweging in Nederland met Palestina heeft in de afgelopen jaar heel goed werk verricht. Dat werk heeft ertoe geleid dat de steun in Nederland voor Israel is afgekalfd. In een Ipsos enquête van 18 oktober (11 dagen na de aanval van Hamas op 7 oktober) blijkt dat “de traditioneel forse sympathie voor Israël daalt”. Dat is het gevolg van het consistente werk van de solidariteitsbeweging.

Die solidariteitsbeweging is breed, maar heeft een sterke basis in de Moslim gemeenschap. Zij is de belangrijke organisator van de demonstraties. In het parlement is DENK, die haar basis heeft in de Islamitische gemeenschap, een uitgesproken stem voor solidariteit met Palestina.

Oekraïne

Hoe anders is de situatie met betrekking tot Oekraïne. In februari 2022 viel Rusland Oekraïne binnen. De Nederlandse regering veroordeelde die inval in de scherpste bewoordingen. Alle registers werden opgetrokken om Oekraïne te steunen. Poetin werd afgeschilderd als een monster die zonder aanleiding een moordmachine losliet op weerloze burgers in Oekraïne. De werkelijkheid heel anders, zoals ik heb uitgelegd in mijn analyse van de inval. De Russische inval was het resultaat van het beleid van de NAVO om Rusland te omsingelen met militaire basissen met het oog op een vernietigende aanval op Rusland. In 2014 werd een gekozen pro-Russische regering in Oekraïne via een coup ten val gebracht door neonazi’s die gesteund werden door de NAVO. Zij voerden wetgeving in die de Russische bevolking van Oekraïne verbood om haar eigen taal en cultuur te kunnen gebruiken. Die regering ging de regio’s in de Donbas militair aanvallen. Tussen 2014 en 2021 zijn 14.000 mensen in de Donbas regio vermoord, maar het Westen zweeg over deze genocide. Geen politicus in Nederland heeft een traan gelaten voor deze doden. Rusland had legitieme redenen om Oekraïne binnen te vallen.

Progressieve partijen in de Tweede Kamer steunden het Nederlandse regeringsbeleid.

Het standpunt van DENK werd vertolkt door Tunahan Kuzu die tegen Oekraïners zei: “Wij zijn met jullie in de strijd voor vrijheid, rechtvaardigheid en veiligheid. Wij zijn jullie niet vergeten, jullie hebben een plek in onze harten. Jullie pijn is onze pijn. Jullie verdriet is ons verdriet. Jullie tranen zijn onze tranen.”

Sylvana Simons van BIJ1 zegt in haar speech in de Tweede Kamer n.a.v. de Russische inval: “Dat Poetin deze inval, dit geweld, zonder aanleiding heeft ingezet, is absoluut verwerpelijk. Mijn solidariteit gaat uit naar de Oekraïense burgers, een ieder die zich in Oekraïne bevindt, en mijn medeleven naar de nabestaanden van de doden die nu al zijn gevallen door dit afschuwelijke geweld.”

Het verband tussen Palestina en Oekraïne

De oorlogen in Palestina en Oekraïne hebben met elkaar gemeen dat ze beide een uiting zijn van de val van het Westers kolonialisme. In Palestina is Israel een koloniale bezettingsmacht die gesteund wordt door het Westen. Het Palestijnse verzet heeft op 7 oktober 2023 een fatale klap gebracht aan de Zionistische bezetting. Al lijk het er vanwege de 27.000 Palestijnse doden er niet op, maar de oorlog in Palestina is het begin van het einde van de staat Israel. Het is ook het begin van het einde van het Westers koloniale in West Azië (vroeger het Midden Oosten genoemd).

Een nieuwe wereldorde tekent zich af door de beide oorlogen. In deze wereldorde speelt Rusland samen met China en Iran een belangrijke rol. Rusland is de grootste nucleaire macht in de wereld. De NAVO wordt geleid door het Amerikaanse industrieel militair complex. Zij zijn gebaat bij constante oorlogen die uitgevoerd of uitgelokt worden door Amerika.

Daarbij speelt de kolonisatie van de geest een belangrijke rol. Het NOS journaal en andere mediaprogramma’s zijn instrumenten voor de kolonisatie van de geest. Zij hebben invloed op het beleid van alle politieke partijen, inclusief DENK en BIJ1. Een principiële anti-imperialistische en dekoloniale politiek laat zich niet leiden door deze media. Daarbij geldt dat de analyse van de geopolitieke verhoudingen het uitgangspunt voor beleid is en niet de verhalen van de media.

 

Sandew Hira

4 februari 2024

 

Noot: volg mijn analyses van geopolitiek op mijn website www.sandewhira.com en mijn wekelijkse podcast op YouTube: https://www.youtube.com/@DecolonizingTheMindwithSandewH.

 

 

Verklaring Sandew Hira over uitspraak 8 december

Vandaag, 20 december 2023, heeft de rechtbank in Suriname haar oordeel uitgesproken in het 8 December proces. Desi Bouterse is veroordeeld tot 20 jaar cel. Hiermee is een einde gekomen aan een lang juridisch proces en de afsluiting van een historische fase in de geschiedenis van Suriname. Ik hoop dat die afsluiting op een vreedzame wijze zal gebeuren en niet zal leiden tot nieuw politiek geweld. De Surinaamse gemeenschap kan en mag niet opnieuw met politiek geweld geconfronteerd worden. We moeten de uitspraak van de rechtbank accepteren en respecteren, ook al ben je het er niet mee eens. Er zijn genoeg vreedzame middelen om je mening te laten horen, inclusief een stem bij verkiezingen.

De moorden van 8 December zijn een keerpunt in de geschiedenis van Suriname. Ze hebben een diepe breuk veroorzaakt in de Surinaamse samenleving. Ze hebben de samenleving verscheurd en verdeeld. Een ander keerpunt is de Binnenlandse Oorlog.

Ik ben één van de nabestaanden van één van de families van 8 December die tussen 2015 en 2018 intensief betrokken is geweest bij een initiatief om het 8 December vraagstuk en de Binnenlandse Oorlog op te lossen via waarheidsvinding, dialoog en verzoening. Tussen 1980 en 1991 zijn 450 mensen gedood in Suriname als gevolg van politiek geweld, waarvan 15 op 8 december 1982 en 35 op 29 november 1986 in Moiwana.

Ik heb verschrikkelijke verhalen verzameld van nabestaanden van slachtoffers van de Binnenlandse Oorlog, een oorlog die mede tot stand is gekomen door steun van Nederland en de nabestaanden van 8 December. Ik heb urenlange video’s verzameld en talloze gesprekken gevoerd met die andere nabestaanden.

In Suriname is er een hiërarchie ontstaan in menselijk leed. Sommige leed mag erkend worden, ander leed moet ontkend blijven. Politici, opiniemakers, kerkelijke leiders en juristen hanteren nadrukkelijk deze hiërarchie. Ik wilde als één van de nabestaande van 8 December een handreiking doen aan die andere nabestaanden vanuit de gedachte dat er geen hiërarchie is in menselijk leed mag bestaan.

Voor iedere familie is het verschrikkelijk als er iemand overlijdt. Als de dood het gevolg is van ziekte of ouderdom, dan kun je dat accepteren. Maar als de dood het gevolg is van politiek geweld, dan is dat heel moeilijk om te accepteren, ongeacht de oorzaak die geleid heeft tot de dood van de slachtoffers. Er ontstaan dan begrijpelijke gevoelens van wraak. Dat geldt voor alle 450 slachtoffers van politiek geweld in Suriname.

Mijn initiatief was juist daardoor maar gedeeltelijk succesvol. Het heeft een stem gegeven aan nabestaanden die nooit een stem hebben gehad. Maar het heeft niet geleid tot een dialoog tussen nabestaanden van alle slachtoffers van politiek geweld in Suriname. Sterker nog, ik heb een hoge prijs moeten betalen voor dat initiatief. Maar als ik achteraf geweten had wat me te wachten stond, zou ik niet aarzelen om het opnieuw te doen. Het heeft me moreel sterker gemaakt in de wetenschap dat ik een bijdrage heb geleverd om de hiërarchie van menselijk leed te doorbreken.

De uitspraak van de rechtbank zou voor politici, opiniemakers, kerkelijke leiders en juristen een aanleiding moeten zijn om te laten zien dat ze moreel aan de juiste kant van de geschiedenis staan door eindelijk het leed van de nabestaanden van de overige 400 slachtoffers te erkennen, bijvoorbeeld door initiatieven te nemen op het gebied van waarheidsvinding, dialoog en verzoening.

Sandew Hira

20 december 2023

Analyse van de verkiezingen van 2023

Sandew Hira, 1-12-2023

 

Inleiding

De grote verkiezingswinst van de PVV is niet onverwachts. Het is in lijn met de ontwikkelingen in West Europa, waar extreem rechts de laatste drie decennia flink is gegroeid. Welke lessen kunnen we trekken uit deze verkiezingen?

Rechts is in Nederland altijd groter geweest dan links

Ik heb de stemmen van de laatste 11 verkiezingen over een periode van 34 jaar bij elkaar gebracht om inzicht te krijgen in de lange termijn trends. Ik heb de politieke grofweg in twee blokken ingedeeld: een links en rechts blok. De scheidslijnen zijn niet scherp en dus enigszins arbitrair, maar je krijgt wel een aardig beeld van de trend.

Onder het links blok heb ik de volgende partijen geschaard:

  1. BIJ1
  2. D66
  3. DENK
  4. GL/PvdA
  5. Groen Links
  6. PvdA
  7. PVDD
  8. SP
  9. Volt Nederland

Het rechtse blok bestaat uit:

  1. 50PLUS
  2. AOV
  3. BBB
  4. CDA
  5. ChristenUnie
  6. FvD
  7. GPF
  8. JA21
  9. Leefbaar Nederland
  10. Lijst Janmaat/CD
  11. LPF
  12. NSC
  13. PVV
  14. RPF
  15. SGP
  16. Unie 55+
  17. VVD

Onderstaande grafiek heeft het resultaat in aantal miljoenen stemmen per blok. Daaruit blijk dat de meerderheid van Nederland over het algemeen rechts stemt, ondanks alle sociale bewegingen van de afgelopen jaren.

In 1998 was de stemverdeling over de twee blokken fifty-fifty, maar bij alle overige verkiezingen, maar in alle andere jaren was rechts in de meerderheid. In 2002 was het aandeel van de linkse kiezers 33% en in 2023 32%. In de afgelopen tien jaar is het gat alleen maar grote geworden ten voordele van het rechtse blok.

In 2023 hadden 7,0 miljoen Nederlanders rechts gestemd en 3,3 miljoen links.

De vraag die opdoemt is: hoe komt het dan ondanks grote sociale bewegingen van de afgelopen jaren (zwarte piet, slavernijverleden, milieubeweging, Palestina) rechts zo dominant is in het electoraat?

Wat doet links verkeerd? Waarom is ze niet in staat om sociale strijd om te zetten in electorale winst? Komt het door de versnippering van links? Maar die versnippering zien we ook bij rechts.

Het effect van sociale bewegingen komt tot uiting op andere plekken: de maatschappelijke discussies, de impact op het overheidsbeleid en het beleid van instituten, organisaties en ondernemingen. Toch zou de vraag gesteld moeten worden: hoe kan deze invloed ook vertaald worden bij verkiezingen? Er zijn geen gemakkelijke antwoorden, maar ze moeten gezocht worden in de richting van een ideologisch antwoord op hedendaagse problemen en het vraagstuk van organisatie (hoe mensen te organiseren en dat te verbinden met verkiezingen).

De PvdA heeft Groen Links harder nodig dan omgekeerd

Het samengaan van Groen Links en PvdA heeft een positief effect gehad op de combinatie Groen Link/PvdA. Samen zijn ze van 17 zetels (Groen Links 8 en PvdA 9) naar 25 zetels gegaan. Maar als je naar de lange termijn trend kijkt, dan blijkt dat de PvdA de afgelopen 34 jaar dramatisch is geslonken. In 1989 had de partij 2,8 miljoen stemmen; in 2021 was dat 0,6 miljoen. Groen Links daarentegen schommelde zo rond 0,6 miljoen stemmen. Zie onderstaande grafiek.

 

Als je de stemmen van Groen Links en de PvdA over de afgelopen jaren opstelt, dan is de combinatie als geheel van 3,2 miljoen stemmen in 1989 naar 1,6 miljoen in 2023 gegaan. Dat is een achteruitgang met 50%.

In de toekomst zou je moeten kijken naar een samenwerking van alle linkse partijen die een groot blok kunnen vormen tegen rechts.

Ondanks het verlies van BIJ1, is het aantal stemmen voor partijen van kleur stabiel gebleven

In Europa is het uniek dat partijen die zich nadrukkelijk baseren op mensen van kleur zetels weten te bemachtigen in het parlement.

De volgende tabel geeft een overzicht van het aantal stemmen van de twee partijen van kleur in de afgelopen drie verkiezingen: DENK en BIJ1.

Hieruit blijkt dat DENK redelijk stabiel is en zelfs groeit. BIJ1 is met de helft teruggaan, maar in totaal hebben ongeveer 300.000 mensen op deze partijen van kleur gestemd. De kiesdeler in 2023 is 69.551. Als de twee partijen samen zouden zijn gegaan zouden ze op 4,2 zetels uitkomen. Zelfs als ze niet zouden fuseren, maar een lijstverbinding zouden aangegaan zoals Groen Links/PvdA, dan zouden ze beiden sterker uitgekomen zijn.

De opkomst en neergang van BIJ1 verdient een aparte analyse. Wat is er misgegaan? Bij een diepgaande analyse zouden we moeten kijken naar de ideologische basis (was die sterk genoeg), het leiderschap (was die krachtig, vastberaden en visionair) en de organisatieopbouw (kadervorming, organisatiecultuur, sociale basis inclusief etniciteit). Zulke analyses zijn hard nodig om de vraag om lessen te kunnen trekken voor hoe sociale bewegingen op te bouwen.

De groei van extreem rechts is een lange termijn groei

Ik heb de rechtse stemmer ingedeeld naar gematigd en extreem rechts. Onder gematigd rechts heb ik de volgende partijen gebracht:

  1. 50PLUS
  2. AOV
  3. BBB
  4. CDA
  5. ChristenUnie
  6. GPF
  7. NSC
  8. RPF
  9. SGP
  10. Unie 55+
  11. VVD

Onder extreem rechts:

  1. FvD
  2. JA21
  3. Leefbaar Nederland
  4. Lijst Janmaat/CD
  5. LPF
  6. PVV

Uit de volgende grafiek blijkt dat de groei van extreem rechts een lange termijn groei is.

Dertig jaar geleden stelde extreem rechts niet veel voor. De laatste twintig jaar trekt ze ongeveer een derde van het electoraat. Het was slechts een kwestie van tijd voordat ze een leidende rol in de regeringsformatie zou spelen. In 2023 is het dan zover.

Het karakter van extreem rechts

Extreem rechts groeit niet alleen in Nederland, maar ook in West-Europa en de rest van de wereld. Extreem rechts in de 21ste eeuw is niet hetzelfde als fascisme van de jaren dertig. Fascisme in de jaren dertig was gericht op kolonisatie. Het doel van Hitler was de kolonisatie van Oost-Europa. De vernietiging van Joden was niet zijn voornaamste doel. Zijn voorbeeld was de kolonisatie van India door de Britten. In mijn boek Decolonizing The Mind paragraaf 8.3 The role of Nazism and the Jewish Holocaust in Western civilization leg ik dat haarfijn uit.

Kolonisatie betekent oorlog: de gewelddadige bezetting van land.

Extreem rechts van de 21ste eeuw is tegen oorlog. Met uitzondering van de steun aan Israel zien we dat extreem rechts zich keert tegen de oorlog in Oekraïne en in het algemeen tegen oorlogen met Rusland en China. Dat is niet vanwege vredelievende motieven, maar vanwege de realisatie dat dit soort oorlogen niet door het Westen gewonnen kunnen worden en alleen tot ellende zal leiden voor de eigen bevolking. Nationalisme en vreemdelingenhaat worden gecombineerd met sociaal beleid voor de eigen bevolking. Het verkiezingsprogramma van de PVV gaat veel verder dan de meeste linkse partijen. Dit staat in het verkiezingsprogramma van de PVV:

  • Verlaging BTW op boodschappen van 9% naar 0
  • Verlagen energierekening (lagere belasting en btw)
  • Verlagen sociale huren
  • Verhogen wettelijk minimumloon
  • Verhogen van de huurtoeslag
  • Afschaffen van het eigen risico in de zorg
  • Verlaging van de brandstofaccijnzen
  • Verhoging ouderenkorting
  • Verlagen AOW-leeftijd naar 65 jaar
  • Afschaffen eigen risico
  • Tandarts in basispakket
  • Afschaffen eigen risico
  • Sociale huren verlagen
  • Huurtoeslag verhogen
  • 20 procent salarisverlaging voor bewindslieden, Kamerleden en Europarlementariërs
  • Koningshuis belastingplichtig en verlaging bijdrage aan Koningshuis met 20%
  • Er gaan miljarden naar een oorlog die niet de onze is.

 

Dit zijn maatregelen die veel linkse mensen zouden steunen, maar bij de PVV worden ze altijd verbonden met vreemdelingenhaat en de leuze “Nederland voor de witte Nederlanders”.

De opkomst van extreem rechts in de 21ste eeuw is nauw verbonden met de crisis van de westerse beschaving aan de ene kant en het onvermogen van links om daar een effectief antwoord op te formuleren. Het verkiezingsprogramma van de PVV stelt: “We leggen grondwettelijk vast dat onze Joods-christelijke en humanistische wortels de dominante en leidende cultuur vormen in Nederland.” Identiteit (etnisch, nationaal) word gekoppeld aan de Westerse beschaving. Links heeft geen antwoord op deze crisis, omdat ze onderdeel is van die beschaving, die in verval is geraakt. Voor de toekomst betekent dit dat extreem rechts alleen maar sterker gaat worden en de crisis van de Westerse beschaving alleen maar dieper.

Een radikaal antwoord op deze crisis moet komen vanuit de dekoloniale beweging die het vraagstuk van een nieuwe wereldbeschaving centraal op de agenda plaatst.

 

Agenda december 2023

5 December: University of Amsterdam – Decolonising Spaces: what is to be done?

De Universiteit van Amsterdam organiseert een rondetafelevenement met als thema: Decolonising Spaces: what is to be done?

Datum: 5 december 2023

Tijd: 15:00 – 18:00 uur

Locatie: Doelenzaal, Singel 425, 1012 WP, Amsterdam

Sprekers zijn:

Kenza Badi

Sandew Hira

Annemarie de Wildt

Rot

Klik hier om je aan te melden.

8-10 December London – Islamophobia conference

Sinds 2014 organiseert IHRC jaarlijks een conferentie in Groot-Brittannië met Scotland Against Criminalizing Communities (SACC) om belangrijke kwesties met betrekking tot structurele en geïnstitutionaliseerde islamofobie te bespreken. De 10e jaarlijkse conferentie in december is een combinatie van online en persoonlijke evenementen. Sandew Hira zal een van de sprekers zijn. Voor meer informatie klik hier.

16 december Zoom Argentinië – explaining the DTM framework

Op 16 december, 15.00 uur Amsterdamse tijd, zal Sandew Hira in een Zoom-bijeenkomst een exposé geven aan een groep Argentijnse wetenschappers (wiskunde en harde wetenschappen) over het theoretische raamwerk van Decolonizing The Mind.

Videopodcastserie Decolonizing The Mind

Hier is de nieuwe lijst van de videopodcasts van Sandew Hira. Het geeft analyses van de oorlog in Palestina en de relatie tot dekoloniale theorie.

Datum Nummer Titel Link
vrijdag 3 november 2023 006 What is the role of Hezbollah in the liberation of Palestine.? Are they going to invade Israel? https://youtu.be/Fa2bYKe-5QQ
zondag 5 november 2023 007 The role of Turkiye https://youtu.be/sZjwOcLJ70g
maandag 6 november 2023 008 The role of Russia https://youtu.be/awlGuK0JkR0
dinsdag 7 november 2023 009 The role of China https://youtu.be/VJYH3XFKZkg
woensdag 8 november 2023 010 The role of India https://youtu.be/vK3QGPGwLlQ
donderdag 9 november 2023 011 The role of Saudi Arabia https://youtu.be/TXk6K_A3zIM
vrijdag 10 november 2023 012 The role of Egypt https://youtu.be/ZsDGelFhBKM
zaterdag 11 november 2023 013 The role of USA and Europe https://youtu.be/vQO1AXPpbZ4
zondag 12 november 2023 014 The preparation for a regional war: Hezbollah https://youtu.be/KFsLwjnVJjw
maandag 13 november 2023 015 The preparation for a regional war: Iran https://youtu.be/XiVxEREOFvA
dinsdag 14 november 2023 016 What if Israel decides to use nuclear bombs? https://youtu.be/Rk2Os55JqNs
maandag 20 november 2023 017 What does it mean to decolonize the world? https://youtu.be/7F_zNTQN5J0
maandag 27 november 2023 018 Current narrative of civilization: Europe/USA https://youtu.be/C4fruziGvQE