2018-06, Intersectionaliteit, Kennisproductie

Liberalisme en activisme: de liberale grondslag van intersectionaliteit

Sandew Hira 1 juni 2018

Decennialang was activisme tegen de heersende orde in de wereld geïnspireerd door socialistische theorieën. Met de val van het Soviet blok hebben sommige activisten hun inspiratie gevonden in liberalisme. Het lijkt vreemd, want liberalisme is de filosofie van het kapitalisme en veel activisten zijn tegen het kapitalisme. Maar zo vreemd is het niet.

De Europese Verlichting heeft twee scholen met bevrijdingstheorieën voortgebracht: liberalisme en socialisme.

Liberalisme

Liberalisme is een school in de Westerse Verlichting die de bevrijding van het individu van religieuze en sociale controle voorop stelt. Enkele centrale beginselen van het liberalisme zijn:

Particulier eigendom van productiemiddelen.
Vrije markt.
De vrijheid van het individu staat voorop. In de balans tussen individuele en maatschappelijke belangen staat de individuele vrijheid centraal.
Het politiek systeem is gebaseerd op parlementaire democratie en de scheiding der machten (wetgevende, rechterlijk en uitvoerende macht). Politieke macht is neutraal.
De scheiding van kerk en staat.
De filosofie van het rationalisme: de productie van kennis is gebaseerd op observatie en analyse en is objectief en universeel.

Liberalisme is de klassieke filosofie van het kapitalisme. De vrijheid van het individu is de vrijheid van de kapitalist.

Socialisme

De belangrijkste stroming in het socialisme is het Marxisme. Andere stromingen (sociaal-democratie, anarchisme, utopische socialisme) hebben in verhouding minder invloed. De Russische revolutie van 1917 heeft de Marxistische theorie in een internationale politieke macht veranderd. Veel anti-koloniale activisten – ik inclusief – hebben zich aangetrokken gevoeld tot het Marxisme vanwege haar theorie over onderdrukking en uitbuiting.

Enkele centrale beginselen van het Marxisme zijn:

Een economische analyse van kapitalisme waarbij privé-bezit van productiemiddelen in combinatie met de markt per definitie uitbuiting is.
Het begrip klasse (een groep mensen in relatie tot productiemiddelen) als basiseenheid in hun sociale analyse.
Een visie op wereldgeschiedenis waarbij materiële krachten de ontwikkeling van de geschiedenis bepalen en zaken als cultuur en kennisproductie in hoge mate bepaald worden van deze krachten.
Politieke en juridische verhoudingen worden bepaald door de heersende klasse.
Het kapitalisme veroorzaakt periodieke crisissen omdat het marktmechanisme geen stabiliteit kan garanderen. Die periodieke crisissen leiden tot een revolutionaire situatie waarbij de arbeidersklasse de mogelijkheid heeft om via een revolutie de staatsmacht over te nemen en een socialistische samenleving te vestigen.
Een socialistische maatschappij schaft het privé-eigendom van productiemiddelen af en vestigt een planeconomie.
Een klasseloze samenleving zal georganiseerd worden op basis van wetenschappelijke kennis en zal vroeg of laat leiden tot het afsterven van godsdienst.
Macht is niet neutraal, maar gebaseerd op klasse.

De Europese Verlichting

Wat hebben Liberalisme en Marxisme gemeen? Ze hebben hun wortels in de Europese Verlichting. En die heeft de basis gelegd voor Eurocentrische kennisproductie. Hun principes zijn:

Het idee van universalisme van Eurocentrische kennisproductie. Concepten die door Eurocentrische denkers zijn bedacht worden geacht universele geldigheid te hebben. Economische, politieke, sociale en culturele concepten uit liberalisme en socialisme zijn objectief en universeel. Het concept van individuele vrijheid of klasse gelden overal.
Het idee van exclusiviteit van de geldigheid van kennisproductie. Economische, politieke, sociale en culturele concepten die buiten Europa zijn bedacht en die haaks staan op Eurocentrische concepten worden als ongeldig, minderwaardig en niet relevant beschouwd. De Eurocentrische kennisproductie heeft een exclusieve geldigheid.
De scheiding van ethiek in kennisproductie. Eurocentrische kennisproductie gaat over waar of niet waar en ethiek (goed of fout) is eruit gehaald en verborgen in “objectieve” kennis. In niet-Westerse kennisproductie is ethiek onderdeel van kennis.
De beschavingsdrang. Als de eigen kennis exclusief, universeel en objectief is, dan is de beschavingsdrang een logisch gevolg. Immers, niet-Westerse gemeenschappen moeten leren die objectieve superieure kennis te accepteren omdat dat hen in staat stelt om mee te gaan in moderne beschaving.
Als je vervolgens weigert om die mee te gaan met die beschavingsdrang en durft te stellen dat er andere legitieme kennis bestaat die in discussie en debat haar waarde kunnen tonen, dan treedt het mechanisme van repressie op. Als Eurocentristen geen antwoord, geen weerwoord, hebben op de kritiek op hun concepten, dan gebruiken ze macht om te verhinderen dat die kritiek wordt gehoord.

Activisme en liberalisme

Met de neergang van het socialisme (het uiteenvallen van de Soviet-Unit, de introductie van markteconomie in voormalige socialistische landen) heeft het Marxisme met haar klasse-concept haar aantrekkingskracht verloren onder activisten die zich willen inzetten voor een nieuwe samenleving zonder onderdrukking en uitbuiting. De dekoloniale beweging (die vanaf de start van het Westers kolonialisme aanwezig was) kreeg daardoor meer ruimte om zich te ontwikkelen onder activisten in verschillende delen van de wereld met verschillende filosofieën: Ubuntu, Islamic Liberation Theology, multiversity, buen vivir, zapatismo, etc.

Maar het schiep ook nieuwe mogelijkheden voor het liberalisme om een basis te krijgen onder activisten. De stroming van intersectionaliteit is de ingang van het liberalisme naar activisme.

Hoe heeft het liberalisme zich kunnen wortelen in het activisme? Door liberale concepten op te nemen in de theorie van intersectionaliteit.

Intersectionaliteit is gebaseerd op het concept van het individu. De individuele ervaring is de basis van de theorie. In het Marxisme is klasse het basisconcept in sociale analyse. In dekoloniale theorie is de institutie van kolonisator en de gekoloniseerde de basis van sociale analyse. In Islamic Liberation Theology is de ummah, de gemeenschap van gelovigen, een belangrijk concept. Intersectionaliteit neemt het liberale concept van het individu en stelt dat deze zich op een kruispunt (intersectie) van ervaringen bevindt: als vrouw, zwarte, lesbische etc. De theorie bouwt zich rond de individuele ervaringen van mensen.

Het tweede concept van intersectionaliteit dat is ontleend aan Liberalisme is universalisme. Intersectionaliteit zich zichzelf als een universele theorie en niet als een specifieke Eurocentrische theorie. Concepten als patriarchaat, feminisme, seksualiteit worden gezien als universele concepten. Het feit dat een zwarte vrouw (Kimberley Crenshaw) aan de wieg staat van deze theorie, betekent niet dat het daardoor niet Eurocentrisch is. We moeten het concept beoordelen op haar inhoud om te bepalen of het Eurocentrisch is en niet op de huidskleur of etniciteit van degene die het concept produceert.

Het derde concept van intersectionaliteit met een basis in Liberalisme is exceptionalisme. Intersectionaliteit kan zich niet voorstellen dat er andere theorieën zijn over ras, etniciteit, gender verhoudingen of seksualiteit die haaks staan op de concepten van intersectionaliteit en toch geldig zijn.

Niet alleen in haar concepten, maar ook in haar werkwijze is intersectionaliteit geworteld in de Europese Verlichting. De beschavingsdrang van de Verlichting is onderdeel van intersectionaliteit. Intersectionaliteit is niet één van de vele mogelijke geldige opvattingen over de relatie tussen gender, etniciteit en seksualiteit. Het is de enige geldige.

In het verlengde van de beschavingsdrang is ook de houding om kritiek op intesectionaliteit niet te weerspreken, maar te verzwijgen. In sommige gevallen gaat het zelfs om het verhinderen dat andere opvattingen gehoord worden.

Een belangrijke invloed van het liberalisme op activisme via de theorie van intersectionaliteit is de analyse van macht. In het Marxisme is macht gelocaliseerd in de verhoudingen tussen de klassen. De kapitalistische klasse heeft controle op de staatsmacht. De arbeidersklasse bouwt een tegenmacht via de vakbeweging en een revolutionaire partij die zich voorbereidt op een revolutionaire situatie om via een revolutie de ouder staatsmacht te vernietigen en een nieuwe op te bouwen.

In verschillende dekoloniale theorieën wordt macht geconceptualiseerd als verschillende centra voor controle en verzet in een samenleving die op gespannen voet staat met elkaar in een strijd voor menselijke waardigheid, gerechtigheid en welvaart voor iedereen.

Intersectionaliteit heeft dezelfde visie op wereldgeschiedenis als liberalisme. Die visie is goed samengevat door de liberaal Francis Fukuyama: de wereldgeschiedenis heeft haar eindpunt bereikt in de vrije markteconomie en de parlementaire democratie. Alle protest vindt binnen deze kaders plaats. Je kunt verhoudingen over gender, seksualiteit en ras/etniciteit binnen deze kaders realiseren.

Het Marxisme heeft een visie op de wereldgeschiedenis waarin de omverwerping van het kapitalisme de deur opent naar een nieuwe socialistische wereldsamenleving.

Dekoloniale theorieën schetsen een einde aan vijf eeuwen kolonialisme en een nieuwe wereldbeschaving waarin economische, politieke, sociale en culturele instituties op een globale schaal zijn gedekoloniseerd.

Intersectionaliteit heeft een analyse van individuele ervaringen en kan daarom geen visie op wereldgeschiedenis presenteren als een leidraad voor de sociale bewegingen. Om een alternatieve visie op de werelgeschiedenis te presenteren, moet je een alternatieve theorie hebben over economie, politiek, sociale en culturele verhoudigen. Dat heeft de theorie van intersectionaliteit niet. Daardoor kan ze ook geen perspectief bieden om een andere samenleving en moeten de veranderingen in gender, seksualiteit en ras/etniciteit binnen de huidige structuren plaatsvinden.

De gevolgen van de liberale invloed op activisme

De gevolgen van de invloed van het liberalisme op activisme vanuit intersectionaliteit zijn groot. Ik behandel enkele onderwerpen.

In iedere sociale strijd is het vraagstuk van eenheid van cruciaal belang. Dit vraagstuk hangt samen met je analyse van macht. In onze DTM (Decolonizing The Mind) analyse is de macht van de kolonisator gevestigd in economische, sociale, politieke en culturele instituties. In de consolidatie van macht is verdeel-en-heers een cruciaal mechanisme. Dekoloniale activisten hebben een antwoord op dat mechanisme en dat is het concept van eenheid in pluriversiteit. Dat betekent dat we kijken naar wat ons bindt en wat ons verdeelt. We beginnen met de erkenning van het recht op pluriversiteit. Iedereen in de beweging heeft het recht op andere visies op gender, seksualiteit en etniciteit. Vervolgens kijken we naar wat ons bindt: waar zijn we het wel over eens. Daarop proberen we dan mensen bij elkaar te brengen, met elkaar te laten werken in de hoop dat gemeenschappelijke strijd een sfeer schept waarin je op een ontspannen manier ook over je meningsverschillen kunt discussiëren zonder dat het de beweging breekt.

Intersectionaliteit heeft geen analyse van verdeel-en-heers en welk antwoord daarop te formuleren. Het is al snel: it is my way or the highway. Wie het niet met me eens is, zal ik verketteren. En daardoor wordt intersectionaliteit onderdeel van het spel van verdeel-en-heers. Stel dat je vindt dat homostrijd niet je prioriteit is, maar de solidariteit met Palestina. Als je dat expliciet stelt, dan ben je automatisch homofoob en is iedere samenwerking op bijvoorbeeld racisme uitgesloten.

Het opbouwen van eenheid in de strijd is in DTM gebaseerd op het principe van vrijheid van debat, kritiek en discussie, het opbouwen van kaders in de sociale strijd en het scheppen van een sfeer van vertrouwen, liefde en betrokkenheid. In Nederland is het belangrijkste strijdtoneel de ideologische strijd tegen de colonized minds van wit en mensen van kleur. Sommige intersectionele activisten verhinderen dat mensen zich vrijuit kunnen uiten en hebben moeite dat andere meningen dan die van hen een podium krijgen. Dat schept een klimaat van intimidatie in plaats van vertrouwen, vrijheid, liefde en betrokkenheid.

In het Marxisme en decoloniale theorieën is sociale strijd altijd internationale strijd tegen imperialisme en oorlog (dat inherent is aan kolonialisme en imperialisme). In liberalisme is dat afwezig en ook in intersectionaliteit.

Otto Huiswoud was een Surinaamse marxist die deel was van de Communistische Internationale. Op het tweede congres van De Communistische Internationale in 1920 werd een resolutie aangenomen waarin activisten in de imperialistische centra werden opgeroepen om hun eigen imperialistische regimes te bekritiseren ten aanzien van hun beleid ten opzichte van hun koloniën. Het is opmerkelijk dat veel intersectionalisten en andere Nederlansde activisten volledig zwijgen over de rol van het Nederlands imperialisme in haar voormalige kolonie Suriname. Daar hebben de Nederlandse imperialisten tussen 1992 en 1996 een oorlog gefinancierd met NF 31 miljoen dat geleid heeft tot 450 doden en duizenden andere slachtoffers. Nederlandse en Surinaamse activisten zwijgen over deze misdaad van hun eigen imperialistische mogendheid. Internationalisme en anti-imperialisme is geen onderdeel van intersectionaliteit in Nederland. Er zijn geen intersectionele analyses over de oorlog in het Midden-Oosten, de dreiging van een oorlog tegen Iran, de apartheidsstaat van Israël en de strijd van het Palestijnse volk.

Het liberalisme heeft het activisme enorm verzwakt. En we dragen nu daarvan de gevolgen.

Ik verwijs naar mijn kritiek op de intersectionele theorie en aanverwante theoriën in de volgende links:

2018-06

DIN en Bandung

31/05/18 iisrnl

Van 4-6 mei vond in Parijs de eerste internationale conferentie Bandung of the North plaats. De conferentie werd ondersteund door de Decolonial International Network en had onder meer als keynote speaker Angela Davis. De conferentie werd geopend en gesloten door Sandew Hira, coördinator van DIN.

In zijn slotwoord gaf Hira aan dat DIN niet gezien moet worden als een vergelijkbare internationale zoals in de socialistische beweging, maar als een infrastructuur om sociale bewegingen die werken vanuit een dekoloniale optiek met elkaar te verbinden.

In het weekend daarom vond de jaarlijke DIN-vergadering plaats in Amsterdam. Daarin werd besloten tot een herstructurering van het netwerk van een losse verzamelen van organisaties en individuen naar een meer gestructureerde samenwerking met decoloniale activisten.

2018 04, 2018-05

Lezing Ramon Grosfoguel zondag 12 mei 2018

06/04/18 iisrnl

Racism and islamophobia: the question of black/Muslim antagonisms and alliances

Op zondag 13 mei van 14.00-16.00 uur (inloop 13.30 uur) houdt Ramon Grosfoguel een lezing met discussie over het onderwerp: Racism and islamophobia: the question of black/Muslim antagonisms and alliances.

Wat is de rol van moslims in de trans-Atlantische slavernij geweest? Hoe wordt islamophobia in de zwarte gemeenschap gevoed? Wat zijn de problemen in de verhouding tussen zwarte en moslim activisten in de strijd tegen racisme en islamofobie? Wat zijn de positieve en negatieve ervaringen hiermee?

Ramon Grosfoguel is een autoriteit op het gebied van dekoloniale theorie. Hij is verbonden aan de University of California Berkeley. Hij is organisator van de jaarlijkse Summer Schools over Decolonizing Knowledge and Power in Barcelona and over Islamic Liberation Theology in Granada. Hij is een veelgevraagde spreker die in verschillende delen van de wereld uitgebreide kennis en ervaring en netwerken heeft opgebouwd.

Datum: zondag 13 mei, van 14.00-16.00 uur. Inloop 13.30 uur.

Locatie: IIRE, Lombokstraat 40, Amsterdam.

Toegang: gratis.

2018 04

Nieuwe ontwikkelingen bij het Decolonial International Network

06/04/18 iisrnl

Het Decolonial International Network is bezig om haar netwerk verder uit te bouwen. In de afgelopen zes maanden zijn tal van nieuwe ontwikkelingen in gang gezet die in de jaarlijkse vergadering van DIN die in mei 218 in Amsterdam zal worden gehouden, aan de orde zullen komen.

In verschillende landen worden weekendcursussen gegeven in Decolonizing The Mind in samenwerking met diverse organisaties. De cursussen worden gegeven door Sandew Hira, coördinator van DIN. In het weekend van 24-25 Februari organiseerde de Islamic Human Rights Commission (IHRC) een cursus in London. In het weekend van 28-29 organiseert Studio-K in Amsterdam een cursus. In het weekend van 19-20 mei organiseert SahWira Africa International een cursus in Turku Finland en combinatie met een lezing op de universiteit van Helsinki. De cursussen zijn een aanloop naar de ontwikkeling van een Decolonial University die als een online opleidingsinstituut zal worden opgezet met Ramon Grosfoguel als coordinator.

Grosfoguel zal op zondag 13 mei in Amsterdam een lezing houden over de relatie tussen racisme en islamofobie.

Franse activisten organiseren van 4-6 mei 2018 met steun van DIN een conferentie onder de titel Bandung of The North in Parijs. De conferentie is geïnspireerd op de conferentie in Bandung, Indonesië waarin leiders van landen die pas onafhankelijk waren geworden een eigen weg probeerden uit te stippelen los van de twee machtsblokken van Oost en West. Sandew Hira zal de namens DIN de conferentie openen en sluiten. Op de conferentie zullen onder meer spreken Angela Davis en Fred Hampton jr, de zoon van de vermoorde leider van de Black Panthers.

DIN heeft een onderzoek laten uitvoeren naar de mogelijkheden voor een netwerk van decoloniale academici die werkzaam zijn op universiteiten in de wereld. Het onderzoek gaat in op de mogelijke behoefte aan een database voor lopend en afgerond onderzoek op dekoloniale thema’s, vacatres op universiteiten met dekoloniale progamma’s, een academisch tijdschrift, gezamenlijke onderzoeksprojecten, boekpublicaties en de verbinding met activisme. De resultaten zijn binnen en zullen de komende periode nader worden geanalyseerd. Op basis daarvan zal DIN een beleid ontwikkelen.

2018 04

De stemmen van kleur

06/04/18 iisrnl

Sandew Hira
6-4-2018

De gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart 2018 hebben het beeld bevestigd van de Tweede Kamer verkiezingen van 15 maart 2017. De stem van de gemeenschappen van kleur heeft eindelijk vorm gekregen in nieuwe politieke partijen die zich niet schamen om het belang van hun gemeenschappen voorop te stellen. Tot dan toe werd die stemmen via kandidaten van kleur naar witte partijen te trekken. Als die kandidaten eenmaal in de Tweede Kamer kwamen, waren ze vooral druk bezig om te voorkomen dat die stem werd gehoord. Zoals Stephen Small zegt: je hebt zwarte politici en politici die zwart zijn.

Met de opkomst van politieke partijen van kleur is de stem van de gemeenschappen van kleur nadrukkelijker op de politieke agenda gezet. In 2017 kreeg DENK 211.808 stemmen, dat was goed voor drie kamerzetels. Artikel 1 (nu Bij1), die een stem aan de gemeenschap van kleur combineert met intersectionaliteit, kreeg 30.258 stemmen, goed voor een halve zetel.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen kreeg DENK een poot aan de grond in 17 gemeenten. In Amsterdam kwam Bij1 met één zetel in de Amsterdamse Raad en DENK met drie.

In 2017 had DENK in Amsterdam 31.512 stemmen en Artikel 1 (BIJ1) 11.424 stemmen bij de Tweede Kamer verkiezingen. In 2018 had DENK 23.138 stemmen (een afname van 26%) en BIJ1 6.571 stemmen (een afname van 42%). De afname kan te maken hebben op de groeiende betekenis van lokale partijen.

De komende jaren zullen deze partijen hun beloften moeten waarmaken. Dan zal blijken of ze een meerwaarde hebben voor de gemeenschappen van kleur. We mogen optimistisch zijn, omdat alleen hun bestaan al de discussie over de positie van mensen van kleur onderdeel is geworden van een grote maatschappelijke discussie.

Uncategorized

Weekend cursus Decolonizing The Mind: Zaterdag en zondag 28 en 29 april 2018

02/03/18 iisrnl

Achtergronden

Studio-K organiseert in samenwerking met IISR een weekend cursus Decolonizing The Mind (DTM). De weekend cursus behandelt the concepten, methoden en technieken van de theorie van DTM, met als doel om daarna te komen tot een gezamenlijk georganiseerd evenement. De afgelopen 150 jaar hebben twee theorieën over bevrijding van de mens kennis, cultuur en activisme bepaald: Liberalisme en Marxisme. Beiden zijn geworteld in de Europese Verlichting. Dekoloniaal denken is een verzameling bijdragen voor een derde theorie van bevrijding die onder verschillende labels zijn ontwikkeld: postkolonialisme, orientalisme, subaltern studies, Islamic Liberation Theology, Zapatismo etc. DTM beoogt deze bijdragen bijeen te brengen in een samenhangend theoretisch raamwerk als een alternatief voor Liberalisme en Marxisme.

De cursus is bedoeld voor activisten, studenten en academici die kennis willen maken met DTM.

Onderwerpen

De cursus behandelt de volgende vragen:

Wat zijn de verschillen tussen de drie theorieën: Liberalisme, Marxisme en DTM?
Hoe is het proces van kennisproductie vanuit deze drie theorieën? Welke concepten, methoden van argumentatie, houding en vaardigheden zijn daarbij vereist? Hoe is de relatie met instituties van macht?
Wat is mental slavery? Hoe is onze geest, mentaliteit, houding en vaardigheden beïnvloed door het kolonialisme? Hoe komt dat tot uiting in het dagelijks leven, op werk en in het activisme?
Hoe passen we DTM toe op het gebied van geschiedschrijving en het bouwen van solidariteit tussen verschillende groepen die zich organiseren rondom anti-racisme, islamofobie, diversiteit, LGTBQ+, vrouwenstrijd, intersectionaliteit, anti-imperialistische strijd en de algemene maatschappelijke discussies?

De bijeenkomst is een voorbereiding op een publiek evenement dat in juni zal worden gehouden in het kader van Keti Koti Maand waarin de deelnemers getraind worden om dit evenement vorm en inhoud te geven vanuit een DTM perspectief.

Cursus materiaal

De cursus is een intensieve interactieve oefening die begint met een voorbereiding, de cursus zelf en een traject van nazorg. Er wordt een besloten Facebook groep voor de cursus gemaakt.

In tegenstelling tot een eerder bericht zal Facebook niet gebruikt worden in de cursus, maar een E-Learning systeem: Moodle. De deelnemers krijgen toegang tot Moodle. Cursusmateriaal en communicatie tussen deelnemers voor en na de cursus vindt via Moodle plaats. Een week voor de cursus wordt het curusmateriaal in Moodle beschikbaar gesteld. Daarin worden de basisconcepten uitgelegd. Deelnemers worden geacht om de powerpoint voor de cursus te bestuderen.

Les methoden

Op de cursus wordt aan participanten gevraagd om een korte samenvatting te geven van de powerpoint.

Vervolgens wordt via debatten, korte presentaties die tijdens de cursus worden voorbereid en case-besprekingen de theorie toegepast.

Programma

Zaterdag

09.30-10.00	Inloop
10.00-10.30	Kennismaking: wie ben je en wat wil je kwijt over jezelf
10.30-12.30	Sessie 1: DTM als een derde theorie van bevrijding
12.30-13.30	Lunch
13.30-17.00	Sessie 2: mental slavery

Zondag

09.30-10.00	Inloop
10.00-12.30	Sessie 3: Toepassing DTM in dagelijks leven
12.30-13.30	Lunch
13.30-17.00	Sessie 4: Training in DTM vaardigheden in discussies, debat en activisme.

Na de cursus

Een belangrijk doel van de cursus is om deelnemers in staat te stellen om DTM toe te passen in het dagelijks leven: werk, discussie met collega’s, op school of universiteit met vrienden en familie etc.

De Facebook groep zal na de cursus actief blijven zodat mensen met elkaar kunnen blijven communiceren en elkaar kunnen helpen als ze artikelen willen schrijven of op andere manieren willen interveniëren in maatschappelijke discussies.

Over de Cursus

Deze cursus is een samenwerking met het programma School of Critics bij Studio/K waarbij maandelijks Informatieve lezingen, workshops, panels, film en/of discussieavonden over kritische en maatschappelijk onderbelichte thema’s worden georganiseerd. Dit zal zo veel mogelijk worden gedaan in samenwerking met culturele en maatschappelijke organisaties. Studio/K vindt het belangrijk om kritische discussies te faciliteren, maar deelt niet noodzakelijk de meningen en standpunten die worden vertegenwoordigd door de genodigde sprekers, partijen en/of groepen.

Datum en tijd

De cursus wordt gegeven op zaterdag 28 en zondag 29 april van 10.00-17.00 uur bij Studio/K, Timorplein 62, 1094 CC Amsterdam

Cursusgeld en aanmelding

Het cursusgeld bedrag € 40 euro en is inclusief twee lunches op zaterdag en zondag. Het maximaal aantal deelnemer is 25.

Je kunt je hier aanmelden. Het cursusgeld moet uiterlijk 15 april overgemaakt worden.

Cursusleider

De cursus wordt gegeven door Sandew Hira, coördinator van het Decolonial International Network en directeur van IISR.

Aanmelding

Aanmelding is verplicht en geschiedt via de website van IISR.

Na aanmelding moet het bedrag van 40 euro worden overgemaakt naar International Institute for Scientific Research, RABO Bank, IBAN NL35 RABO 0103 0575 60, BIC (Swift Code) RABONL2U.

Meer informatie

Email: info@iisr.nl.

Telefoon: 06-41283785

2018 03, Nieuws

De gemeenteraadsverkiezingen van 2018

01/03/18 iisrnl

Sandew Hira
2-3-2018

Per gemeenteraad

De komende gemeenteraadsverkiezingen geven inzicht in hoe de politieke krachtsverhoudingen in Nederland zich ontwikkelen. Laten we kijken naar de opiniepeilingen rond januari – februari 2018 in vergelijking met de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen in 2014.

Onderstaande tabel is samengesteld op basis van de volgende bronnen.

Den Haag: I&O Research, https://denhaagfm.nl/2018/02/21/peiling-vvd-d66-en-groep-de-mos-kunnen-de-grootste-partij-worden/
Utrecht: Maurice de Hond, https://www.ad.nl/utrecht/groenlinks-grootste-partij-in-utrecht-volgens-peiling-de-hond~a908c678/
Rotterdam: Maurice de Hond, https://rotterdam.groenlinks.nl/nieuws/peiling-maurice-de-hond-leefbaar-college-verliest-groenlinks-wint-fors
Ansterdam: Maurice de Hond, https://www.noties.nl/v/get.php?a=peil.nl&s=weekpoll&f=2018-01-28+gdr.pdf

Partij	Den Haag		Utrecht		Rotterdam		Amsterdam
Partij	2014	feb-18	2014	jan-18	2014	jan-18	2014	jan-18
VVD	4	7	5	7	3	6	6	6
D66	8	6	13	9	6	5	14	9
Groep Mos	3	6
Groen Links	2	5	9	10	2	5	6	9
PVV	7	4	0	2		5
PvdA	6	4	5	4	8	5	10	5
CDA	3	3	3	3	3	3	1	1
Partij vd dieren	1	2	1	1	1	1	1	2
Haagse Stadspartij	5	2
SP	2	2	4	3	5	4	6	4
50+		2						1
Islam Democraten	2	1
Christen Unie/SGP	1	1	2	2	1	1
Partij vd eenheid	1	0
Leefbaar Rotterdam					14	7
Nida	0	0			2	1
DENK			0	2		2		3
Student en starter			1	1
Stadsbelang Utrecht			2	1
Forum v Dem.								3
BIJ1								2
Rest Amsterdam							1	0
Totaal	45	45	45	45	45	45	45	45

Enkele algemene conclusies uit deze tabel voor de grote partijen zijn:

De VVD blijkt een sterke stabiele partij te zijn in de grote steden en groeit in Den Haag, Utrecht en Rotterdam. In Amsterdam blijft ze gelijk.
D66 verliest terrein in alle steden.
Groen Links wint in alle steden.
De PVV verliest in Den Haag maar wint in de overige steden. Forum voor Democratie komt op in Amsterdam.
Het verlies van de PvdA bij de Tweede Kamer verkiezingen zet zich door in de gemeenteraadsverkiezingen.

Politieke blokken

Laten we partijen bij elkaar groeperen in linkse en rechtse blokken.

Blok	Den Haag		Utrecht		Rotterdam		Amsterdam
Blok	2014	feb-18	2014	jan-18	2014	jan-18	2014	jan-18
Rechts: VVD/CDA/D66/CU-SGP/50+	16	19	23	21	13	15	21	17
Extreem rechts: PVV/FvD/Leefb. Rdam	7	4	0	2	14	12	0	3
Links: GL/PvdA/SP/Islam-Dem/Nida/DENK/BIJ1/PvdD	13	14	19	20	18	18	23	25
Lokaal:Groep Mos/Haagse Stadspartij/PcdEenh/Student-starter/stadsbelang Utr/Rest Adam	9	8	3	2	0	0	1	0
Totaal	45	45	45	45	45	45	45	45

Opmerkelijk is Amsterdam: daar vormen de linkse partijen met de partijen van mensen van kleur een meerderheid van 25 tegenover een blok van rechts en extreem-rechts van 20 zetels. Amsterdam kan dus een links college vormen met de DENK en BIJ1. Het huidige Amsterdams college bestaat uit VVD, D66 en SP. Zij gaan terug van 26 naar 19 zetels. Ze kunnen een centrum-rechts college vormen met Groen Links en hebben dan een meerderheid van 28 zetels.

Een links blok bestaande uit GL/PvdA/SP/DENK/BIJ1/PvdD is ook een mogelijkheid, maar daarvoor is politieke moed nodig.

In ieder geval is verheugend dat in Amsterdam twee partijen van mensen van kleur samen 5 zetels in de raad zullen krijgen als de prognose correct is. Hopelijk leidt dat tot meer samenwerking tussen deze groepen in de toekomst.

Rechts en extreem rechts hebben in de andere steden een kleine meerderheid: 23 zetels in Den Haag en Utrecht en 27 in Rotterdam.

Landelijke implicaties

Maurice De Hond heeft met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen een landelijke peiling opgesteld die inzicht geeft in de verschuiving van de krachtsverhoudingen.

Als er nu verkiezingen zouden worden gehouden, dan zou de regeringscoalitie (VVD, D66, CDA en Christen Unie) haar meerderheid van 76 zetels verliezen en terugvallen naar 62 zetels. PvdA blijft verliezen. Groen Links lijkt haar piek te hebben bereikt. DENK blijft even groot.

Partij	2017	jan-18	Verschil
VVD	33	27	-6
D66	19	16	-3
Groen Links	14	13	-1
PVV	20	15	-5
PvdA	9	13	4
CDA	19	14	-5
Partij vd dieren	5	7	2
SP	14	14	0
50+	4	5	1
Christen Unie	5	5	0
SGP	3	3	0
DENK	3	3	0
Forum v Dem.	2	15	13
Totaal	150	150	0

Als we de partijen indelen naar blokken dan zien we dat het linkse blok een beetje groeit, het rechtse blok daalt, maar extreem rechts groeit van 22 naar 30 zetels.

Blok	2017	jan-18	Verschil
Rechts: VVD/D66/CDA/50+/CU/SGP	83	70	-13
Extreem rechts: PVV/FvD	22	30	8
Links: GL/PvdA/PvdD/SP/DENK	45	50	5
Totaal	150	150	0

Algemene conclusies

Extreem rechts blijkt een belangrijke factor in de Nederlandse politiek. Bijna een derde van de kiezers stemt extreem-rechts (PVV, FvD). De toekomst van Nederland wordt er niet rooskleuriger op voor mensen van kleur.

De stabiliteit van DENK op landelijk niveau en de opkomst van meerdere partijen van mensen van kleur op lokaal niveau geeft aan dat er in onze gemeenschappen nog genoeg veerkracht om de strijd tegen extreem rechts te voeren. Het grootste probleem zal zijn om de eenheid onder deze partijen te bevorderen. Dat zal respect afdwingen bij linkse witte partijen en hen sneller achter een brede beweging tegen racisme te krijgen.

Anti-racisme stemwijzer

Zie voor de standpunten van verschillende partijen m.b.t. de strijd tegen racisme: de anti-racisme stemwijzer.

2018 02

Standbeeld voor Hitler in de Hitlerstraat

02/02/18 iisrnl

Sandew Hira, 2-2-2018

De discussie over de verandering van koloniale namen in de publieke ruimte en het neerhalen van standbeelden heeft weer laten zien hoe het mechanisme van kolonisatie van de geest werkt.

Het begint met gezond verstand. Je ziet een standbeeld van Hitler in een straat die heet Hitlerstraat. Je denkt: “Hé, waarom eren ze Hitler met een straatnaam en een standbeeld?” Hitler staat toch bekend als een massa-moordenaar? Dus sta je op en roept: “Mensen, we moeten de straatnaam veranderen en het beeld weghalen. Je kunt een misdadiger niet eren?”

En dan staat een massa witte deskundigen en house negroes op die in koor roepen: “Hoezo straatnamen veranderen en standbeelden weghalen? Dan doen we niet!” Het gezond verstand verdwijnt en maakt plaats voor drogredeneringen en koloniale discussietechnieken. Laten we ze stuk voor stuk analyseren

Techniek 1: verschuif het ontwerp van de discussie

CDA-leider Sybrand Buma zegt: ”Alsof je door beelden omver te werpen en namen uit te wissen een beter mens wordt.”

Inderdaad, de discussie gaat nu over de vraag: hoe wordt ik een beter mens? Ja, dan kan inderdaad op verschillende andere manieren. En daar kun je eindelijk over discussiëren.

Overigens zou je ook nog de vraag kunnen beantwoorden: zou een standbeeld van Hitler neerhalen je een beter mens maken? Buma vindt van niet.

Techniek 2: Marginaliseer de initiatiefnemers: een kleine groep

VVD-fractieleider Klaas Dijkhof in de Tweede kamer zegt dat het om een kleine groep gaat en kleine groepen horen in de Nederlandse samenleving geen stem te hebben en mogen ook niet gehoord worden. Een kleine groep vrouwen hebben aan het begin van de 20^ste eeuw gestreden voor vrouwenkiesrecht. Als we Dijkhof’s redenering zouden toepassen in die tijd dat zouden nu moeten stellen dat deze vrouwen geen rechtvaardige strijd voeren omdat het om een kleine groep ging die de strijd aanbond.

Techniek 3: Criminaliseer de initiatiefnemers: val hun karakter aan, niet hun ideeën

Dijkhof spreekt over “georganiseerde gekwetstheid en slachtofferschap”. Mensen die nooit iets gevoeld hebben bij het beeld van Hitler voelen, roepen ineens schande. Dat betekent dat deze mensen niet integer zijn. Hij valt hun karakter aan. Ze zijn niet oprecht. Daarom is alles wat ze doen verkeerd. Stel je voor dat iemand dat zou zeggen over Joden, die de misdaden van Hitler aan de kaak willen stellen: georganiseerde gekwetstheid en slachtofferschap. Wat zou je daarvan vinden?

Techniek 4: maak een absurde vernieuwing in de methode van het geschiedenisonderwijs

Een nieuw argument: beelden en straatnamen is een vorm van geschiedenisonderwijs. Als we ze veranderen, dan tasten we het geschiedenisonderwijs aan.

Sinds wanneer wordt geschiedenisonderwijs gegeven via straatnamen en standbeelden? Normaal wordt geschiedenisonderwijs gegeven op scholen, niet op pleinen, straten of tunnels. Voer een absurde vernieuwing in. Begint een geschiedenisles als volgt: “Nou kinderen, vandaag gaan we jullie vertellen over Hitler. We maken een beeld van klei van Hitler en een naambord. Dan gaan we op het schoolplein. We zetten het beeld neer en noemen onze schoolplein Hitlerplein.” En dit doen we als een vorm van vernieuwing van het geschiedenisonderwijs.

Techniek 5: Nuance versus moraliteit: er zijn twee kanten van het verhaal

Vermijd een inhoudelijke discussie over wat Hitler heeft gedaan. Maar als je niet anders kant, gebruik het argument van de nuance. De wereld is niet zwart-wit, maar heeft grijstinten. Er is niet één verhaal. Er zijn verschillende kanten aan een verhaal. We moeten niet éénzijdig zijn. Toegegeven, Hitler heeft slechte dingen gedaan, maar hij heeft ook goede dingen gedaan. Deze techniek stelt je in staat om moraliteit te verbergen achter rationaliteit. Je doet alsof het niet een kwestie van morele keuzen die je maakt om Hitler te eren, maar om een kwestie van algemene rationaliteit in een discussie: het gaat om nuanceringen in plaats van moraliteit. Daardoor verschuif je de discussie over de feiten van de misdaden van Hitler, naar algemene discussies over kennisproductie.

2018 01, Uncategorized

Feminisme als instrument van racisme: DTM en Boef

05/01/18 iisrnl

Sandew Hira, 5-1-2017

Het is weer zover. De media gaan weer los op mensen van kleur. En daarbij gebruiken ze een oude techniek die we in Decolonizing The Mind (DTM) noemen “breng beschaving aan de barbaren” (civilizing the barbarian). In die techniek wordt de superioriteit van de witte beschaving tegen de inferioriteit van de niet-witte beschaving weer eens benadrukt. Het gaat om de kwestie Boef, artiestennaam van Sofiane Boussaadia. Boef is een apolitieke rapper waarvan je duizend in een dozijn hebt en die net als veel apolitieke rappers sexistische teksten in hun raps hebben. Dat maakt hem succesvol in het apolitieke culturele klimaat van jongeren. Zijn video’s trekken miljoenen views op YouTube. Hij treed op op grote festivals.

Op Nieuwjaarsdag 2018 kreeg hij van een aantal jonge vrouwen een lift toen hij met een lekke band kwam te staan. Hij noemde ze vervolgens in een videoblog kechs (hoeren).

Ach, zou je denken. Wat is daar nou zo bijzonder aan.

Cabaterier Hans Teeuwen roept trots: “Alle vrouwen zijn kuthoeren.” Zijn collega Youp van ’t Hek schreef een gedicht die hij met verve voordraagt en als titel heeft “Vuile vieze tering hoer.”

Maar Boef is anders behandeld dat deze cabaretiers. Ninke Dej, columniste van vrouwenblad Viva haalde met instemming Teeuwen aan: “Want, zoals Hans Teeuwen al zei: Alle vrouwen zijn KUTHOEREN. Vrouwen geven altijd af op nieuwe vriendinnen van exen, of ex- vriendinnen van nieuwe liefdes.”[1]

De website Cabaret op het net publiceert het gedicht van Van ’t Hek met de beschrijving: “Youp van ’t Hek met het mooiste liefdesgedicht, uit de voorstelling Scherven (1997).”[2]

Bij Boef ging het anders. Popfestival Paaspop in Schijndel zegt hem af. Muziekfestival Muze Misse wil hem niet meer hebben. GOfun Partyvakanties van reisorganisatie Corendon, die vakanties organiseert naar Chersonissos (Griekenland), Sunny Beach (Bulgarije) en Lloret de Mar (Spanje) hebben de samenwerking met Boef opgezegd. Hij zou daar optreden.

Media, columnisten en intersectionele activisten buitelen over elkaar om Boef te veroordelen vanwege zijn sexistische uitlatingen. Er is een ware media-hype om Boef te veroordelen.

Hoe moeten we het verschil verklaren tussen de veroordeling van Boef en de lof voor Teeuwen en Van ’t Hek voor hetzelfde gedrag? Het antwoord moeten we zoeken in de DTM analyse van het mechanisme “breng beschaving aan de barbaren” en de rol van het feminisme daarin.

Boef is het prototype van de moslimbarbaar, de vrouwenhater. Dat wordt zo letterlijk gezegd, maar de hype vindt plaats tegen de achtergrond van een klimaat waarin moslims sinds Pim Fortuyn neergezet worden als achterlijk en de meeste politieke partijen met de PVV voorop pleiten voor de bescherming van Nederlandse waarden als feminisme tegen de oprukkende achterlijke beschaving uit het oosten.

Door Boef aan de schandpaal te nagelen en Teeuwen en Van ’t Hek op te hemelen wordt het verschil gemaakt tussen de barbaar die vrouwenhaat en Nederlandse cabaretiers die groffe, maar leuke grappen maken over vrouwen. Feminisme is hierdoor een instrument geworden van racisme door haar selectieve toepassing. Feminisme is een vlag geworden van het Westen dat zich als doel heeft gesteld om barbaren beschaving bij te brengen. Feminisme was de vlag waaronder de oorlog in Afghanistan is gevoerd om Afghaanse vrouwen te bevrijden van de achterlijke Taliban.

En veel feministen lenen zich voor deze vorm van racisme. Ze zwijgen over het racistisch karakter van dit feminisme en sluiten zich maar al te graag aan bij het koloniale koor van de Westerse beschaving. Intersectionalisten hebben moeite om kleur te bekennen. Als feminisme een instrument is van racisme, wat is dan nog de zin van intersectionaliteit die ervan uitgaan dat dat onmogelijk is? Immers, feminisme en racisme versterken elkaar en kunnen nooit in conflict zijn met elkaar. Maar als de praktijk anders uitwijst, wat doe je dan nog als intersectionalist? Blijft je deel van het koloniale koor, of neem je stelling nemen tegen racisme en leg je uit waarom er een verschil is in de media-hype tussen Boef en de witte cabaretiers?

De hypocrisie van het feminisme komt op het wereldtoneel pijnlijk tot uiting in de manier waarom feministen reageren op Malala Yousafzai, die op 15-jarige leeftijd door de Taliban door het hoofd werd geschoten en de 16-jarige Palestijnse verzetstrijdster Ahed Tamimi die door Israel werd gearresteerd en in de gevangenis gegooid. Malala kreeg de steun van feministen van hoog tot laag. Tamimi wordt doodgezwegen.

DTM leert ons waarom dit zo is: feminisme is het oude verhaal van het brengen van beschaving aan de barbaren in een nieuw jasje van vrouwenbevrijding.

[1] https://www.viva.nl/nynke/alle-vrouwen-zijn/

[2] http://cabaretophetnet.nl/youp-van-t-hek/youp-van-t-hek-liefdesgedicht/.

2017 12, Nieuws

Na Dokkum: hoe verder?

08/12/17 iisrnl

Sandew Hira, 8-12-2017

Een nieuwe fase

Dit jaar heeft een onthutsende ervaring opgeleverd voor veel activisten die strijden tegen institutioneel racisme in de vorm van Zwarte Piet. De blokkade op de snelweg naar Dokkum, de intimidatie van Sylvana Simons door PVV Pieten die naar haar huis gingen, PVV Pieten die een school in Utrecht binnendringen die geen Zwarte Pieten heeft op haar Sinterklaasviering. Dat zijn allemaal tekenen dat we een nieuwe fase ingaan in de strijd tegen Zwarte Piet.

Wat is het belangrijkste kenmerk van deze fase? Dat is het vraagstuk van initiatief.

Het initiatief in de strijd tegen Zwarte Piet lag tot nu toe bij de activisten tegen racisme: demonstraties tijdens de landelijke intocht, bijeenkomsten, allerlei acties etc. Daar reageerde de rest van de samenleving op: talkshows, inbelprogramma’s, sociale media etc.

De strijd tegen Zwarte Piet is geïnitieerd vanuit de Afro-gemeenschap. Maar de link met institutioneel racisme maakt dat andere gemeenschappen van kleur voelen dat dit ook over hen gaat. Op werk, in familie- of andere sociale verbanden staat het ter discussie. Mensen van kleur met een onbevangen geest kiezen vanuit dat gevoel en de link naar racisme voor de strijd tegen Zwarte Piet. Mensen van kleur – inclusief Afro’s – met een gekoloniseerde geest voelen zich steeds meer onder druk om hun witte meesters te verdedigen, en met steeds meer ongemak. In de witte gemeenschap is er een breuk opgetreden tussen voor- en tegenstanders van Zwarte Piet. Een toenemend deel van de witte gemeenschap spreekt zich uit tegen Zwarte Piet.

Reeds voor Dokkum trad er een verandering op. Dat deel van de witte gemeenschap dat tegen Zwarte Piet is, raakt meer en meer geradikaliseerd. De NTR die in het begin twijfelde in haar opstelling, radikaliseert: Willemijn Francissen, mediadirecteur van de NTR: “We laten onze oren niet hangen naar welke extreme groep dan ook… Maar we weten allemaal dat je zwart wordt als je door een schoorsteen gaat en dat is wat Pieten doen. Bij ons is zwart geen huidskleur, maar roet… Die hele discussie heeft het voor best veel mensen bijna verpest, ook voor programmamedewerkers.” Alle argumenten over de schoorsteen worden nu zonder pardon terzijde geschoven. De twijfel is omgeslagen naar radikalisatie.

Met Dokkum hebben de PVV-Pieten het initiatief naar zich toegetrokken. PVV-Pieten zijn extreem-rechtse pro-Zwarte Piet activisten die de radikale lijn van de PVV nu uitdragen in de Zwarte Piet discussie. De witte fundamentalisten van de PVV dwingen de samenleving om te kiezen voor racisme en islamofobie. De PVV-Pieten dwingen de samenleving om expliciet te kiezen voor het behoud van Zwarte Piet. En die dwang oefenen ze uit door het initiatief in de acties naar zich toe te trekken. Ze gaan niet meer reageren op anti-Zwarte Piet activisten. Ze gaan de activisten desnoods met geweld dwingen om te reageren op hen, en daarmee de rest van de samenleving voor het blok te zetten: kies voor of tegen Zwarte Piet.

En dit is de belangrijkste les van Dokkum: als je dat doet, dan is de kans op succes groter dan als je eeuwig blijft doordiscussiëren over wel of geen Zwarte Piet. Blokkeer de snelweg. Intimideer Sylvana Simons openlijk voor haar deur. Dring ongevraagd een school binnen. En kijk dan hoe de samenleving reageert. Niet de gekleurde samenleving, maar de witte. En wat blijkt? Die witte samenleving toont begrip voor hun acties!

De politie keuvel 45 minuten lang op de snelweg met de PVV-Pieten in plaats van ze te arresteren. Jeroen Pauw steekt actievoerdster Jenny Douwes een hart onder de riem: “Trek je niets aan van mensen die zeggen dat je extreem-rechts bent”. Inderdaad, Jenny Douwes is niet extreem-rechts. Ze is gewoon extreem.

Premier Rutte toont begrip. Ministers tonen begrip. De groep twijfelaars wordt minder. De groep die hun mind opmaakt om voor Zwarte Piet te zijn wordt groter. De PVV-Pieten worden radikaler.

De Amerikaanse discussie over geweld(loosheid)

Het is belangrijk om lessen te trekken uit de geschiedenis van de strijd tegen racisme over de hele wereld. De lessen van de Amerikaanse burgerrechtenbeweging zijn relevant voor Nederland, omdat de Afro bevolking in de VS een kleine minderheid is (10%). De Afro bevolking van Nederland is zelfs nog kleiner, amper 3%.

De situatie in de VS was nog erger: daar was apartheid vastgelegd in de wet. De inzet was de afschaffing van apartheid. De witte fundamentalisten waren zeer gewelddadig: het vermoorden van zwarte activisten was deel van hun strategie.

In Amerika heeft een discussie plaatsgevonden over het gebruik van geweld in de strijd tegen apartheid. Grofweg had je twee stromingen, die tegen elkaar werden gesteld, maar vanuit een bepaalde optiek ook als aanvullend kunnen worden beschouwd.

De lijn van Martin Luther King was geweldloos verzet. King was naar India gegaan om te leren van de methoden van de beweging van Gandhi in de strijd tegen de Britse bezetting van India. Zijn activisten werden getraind door activisten van Gandhi. Die training was niet mals.

Een principe van geweldloos verzet is dat je slagen incasseert van de tegenpartij zonder dat je terugslaat. Dat is onnatuurlijk. Als iemand je slaat, is je natuurlijke reactie dat je je verweert: dekken en zo nodig terugslaan. De training is fysiek en geestelijk. Hoe zou je met je lichaam en je geest moeten reageren op geweld?

Een onderbouwing van deze strategie door King was het argument van demografie: de Afro’s vormen zo een kleine minderheid (10%) dat de strijd onmogelijk gewonnen kan worden door geweld. De minderheid moet allianties vormen met delen van de witte gemeenschap en zo breuken forceren die kunnen leiden tot de val van het systeem. Wat is dan het alternatief voor gewelddadige verzet? Geweldloos verzet.

De lijn die door Malcolm X en later door de Black Panthers werd uitgedragen was die van gewapende zelfverdediging. Let wel, het ging hier niet om gewapende strijd zoals in de bevrijding van koloniën in Afrika of Azië. Het was niet een gewapende strijd, een strijd die gewonnen moest worden door uiteindelijk een oorlog te voeren met wapens. Het ging om het opeisen van het recht om de zwarte gemeenschap te verdedigen tegen geweld waar de politie het liet afweten of zelfs meewerkte met witte racisten.

De Nederlandse discussie over strategie

Onder anti Zwarte Piet activisten worden deze discussies ook gevoerd. Moeten de activisten bij een volgende intocht hun eigen ordedienst meenemen om de demonstranten te beschermen? Wat doe je de volgende keer als je bus op de snelweg wordt gestopt? Moeten eigen auto’s voor de bus rijden en van daaruit een mogelijke blokkade opheffen? Moet je überhaupt gaan demonstreren bij de intocht als de demonstranten fysiek gevaar lopen?

Ik ben een voorstander van geweldloos verzet om verschillende redenen. Het demografisch argument is ook in Nederland een sterk argument. Met alle mensen van kleur zijn we nog een kleine minderheid in deze samenleving. Wil je fundamentele veranderingen doorvoeren dan heb je belangrijke delen van de witte gemeenschap nodig.

Een tweede argument is dat geweldloos verzet de gemeenschappen van kleur die de voorhoede zal zijn in deze strijd, gaat verbinden. Het overgrote deel van de mensen van kleur is niet gewelddadig en is instinctief voor het oplossen van problemen via dialoog en verzoening. Gewelddadige acties zal de gemeenschap scherp verdelen in voor- en tegenstanders van geweld en grote groepen ervan weerhouden om in verzet te gaan.

Geweldloos verzet zal meer mensen in verzet brengen en daardoor de strijd verbreden.

Tot nu toe is geweldloos verzet vorm gegeven in demonstraties tijdens de intocht. Welke andere vormen zijn denkbaar? Dit moet een kwestie zijn van openbare discussie in onze gemeenschappen.

Het organisatievraagstuk

Tenslotte zal het organisatievraagstuk bij de kop moeten worden genomen. Er moet een initiatief komen voor een brede conferentie over een antwoord op witte fundamentalisten en PVV-Pieten en een coherente strategie over geweldloos verzet. De voorbereiding van de conferentie is minstens zo belangrijk als de uitvoering. Het moet een conferentie zijn die de traditionele activistenvergaderingen ontstijgt en mensen een podium geeft die met elkaar van mening verschillen. We moeten leren dat activisten met verschillende meningen en strategieën het normaal vinden om respectvol met elkaar in discussie te gaan in plaats van elkaar op Facebook af te maken. Eenheid in en verbreding van de strijd is meer dan ooit belangrijk om het initiatief terug te halen.

Liberalisme

Socialisme

De Europese Verlichting

Activisme en liberalisme

De gevolgen van de liberale invloed op activisme

Racism and islamophobia: the question of black/Muslim antagonisms and alliances

Achtergronden

Onderwerpen

Cursus materiaal

Les methoden

Programma

Na de cursus

Over de Cursus

Datum en tijd

Cursusgeld en aanmelding

Cursusleider

Aanmelding

Meer informatie

Per gemeenteraad

Politieke blokken

Landelijke implicaties

Algemene conclusies

Anti-racisme stemwijzer

Techniek 1: verschuif het ontwerp van de discussie

Techniek 2: Marginaliseer de initiatiefnemers: een kleine groep

Techniek 3: Criminaliseer de initiatiefnemers: val hun karakter aan, niet hun ideeën

Techniek 4: maak een absurde vernieuwing in de methode van het geschiedenisonderwijs

Techniek 5: Nuance versus moraliteit: er zijn twee kanten van het verhaal

Een nieuwe fase

De Amerikaanse discussie over geweld(loosheid)

De Nederlandse discussie over strategie

Het organisatievraagstuk

Institute for Decolonizing The Mind (DTM)