Alle berichten van Dew

Wat is de toekomst van de dekoloniale beweging?

Sandew Hira heeft een essay geschreven over de toekomst van de dekoloniale beweging. Hij stelt dat een groot probleem van de dekoloniale beweging van theoretische aard is. Het probleem is dat het geen alomvattend, samenhangend en integraal raamwerk is.

Wat gebeurt er met een sociale beweging als deze geen alomvattend, samenhangend en integraal theoretisch raamwerk heeft?

Het eerste gevolg is dat de beweging geen routekaart heeft om praktisch beleid te ontwikkelen om de wereld te veranderen.

Het tweede gevolg is dat de beweging in de kern gefragmenteerd raakt.

Het derde gevolg is dat er geen organisatorische richtlijnen zijn voor het opbouwen van een dekoloniale beweging.

Het laatste gevolg is dat de dekoloniale beweging haar relevantie voor de sociale strijd zal verliezen en achterhaald zal raken.

Hira stelt voor dat we naar een alomvattend, samenhangend en integraal dekoloniaal theoretisch raamwerk gaan. Dit stelt ons in staat de huidige tekortkomingen van de dekoloniale beweging te overwinnen. Onder het label Decolonizing The Mind (DTM) deed hij een eerste poging om een dergelijk raamwerk te ontwikkelen.

Op basis van het theoretische raamwerk gaat hij in op de organisatievraag: hoe de dekoloniale beweging te organiseren.

Het essay kan hier worden gedownload. Het vormt de basis voor het werk van het DIN-secretariaat.

 

DTM tour 2024

In januari 2023 lanceerde Sandew Hira zijn boek Decolonizing The Mind – a Guide to Decolonial Theory and Practice. Het is de basis voor het ontwikkelen van het Dekoloniale Internationale Netwerk (DIN). In 2023 bezocht hij Curaçao , Frankrijk, Nederland, Schotland, Zuid-Afrika, Zwitserland, Verenigd Koninkrijk, Venezuela, Zambia. Hij woonde de Zoom-bijeenkomst bij, die georganiseerd werden door instellingen in Argentinië, Iran, Pakistan, Trinidad en enkele landen die hij had bezocht.

In 2024 vervolgt DTM de tour in de komende maanden met bezoeken aan Ierland , Azerbeidzjan en Iran. In Iran verwacht hij de Perzische vertaling van zijn boek te lanceren. De grotere context van de tour is de opbouw van een internationaal dekoloniaal netwerk dat zich inzet voor het opbouwen van een nieuwe dekoloniale wereldbeschaving die de oude koloniale wereldbeschaving overstijgt.

Nederland, Palestina en Oekraïne

Palestina

Het Nederlandse regeringsbeleid met betrekking tot Palestina is ronduit schandalig. Nederland steunt de Zionistische oorlog in Gaza honderd procent. Zij onthield zich van een stemming in de VN voor een staakt het vuren. Ze levert reserveonderdelen voor de F-35-gevechtsvliegtuigen, die in Gaza de Palestijnse bevolking bombarderen. Premier Rutte heeft vaker publiekelijk zijn onvoorwaardelijke steun aan Israel uitgesproken.

De solidariteitsbeweging in Nederland met Palestina heeft in de afgelopen jaar heel goed werk verricht. Dat werk heeft ertoe geleid dat de steun in Nederland voor Israel is afgekalfd. In een Ipsos enquête van 18 oktober (11 dagen na de aanval van Hamas op 7 oktober) blijkt dat “de traditioneel forse sympathie voor Israël daalt”. Dat is het gevolg van het consistente werk van de solidariteitsbeweging.

Die solidariteitsbeweging is breed, maar heeft een sterke basis in de Moslim gemeenschap. Zij is de belangrijke organisator van de demonstraties. In het parlement is DENK, die haar basis heeft in de Islamitische gemeenschap, een uitgesproken stem voor solidariteit met Palestina.

Oekraïne

Hoe anders is de situatie met betrekking tot Oekraïne. In februari 2022 viel Rusland Oekraïne binnen. De Nederlandse regering veroordeelde die inval in de scherpste bewoordingen. Alle registers werden opgetrokken om Oekraïne te steunen. Poetin werd afgeschilderd als een monster die zonder aanleiding een moordmachine losliet op weerloze burgers in Oekraïne. De werkelijkheid heel anders, zoals ik heb uitgelegd in mijn analyse van de inval. De Russische inval was het resultaat van het beleid van de NAVO om Rusland te omsingelen met militaire basissen met het oog op een vernietigende aanval op Rusland. In 2014 werd een gekozen pro-Russische regering in Oekraïne via een coup ten val gebracht door neonazi’s die gesteund werden door de NAVO. Zij voerden wetgeving in die de Russische bevolking van Oekraïne verbood om haar eigen taal en cultuur te kunnen gebruiken. Die regering ging de regio’s in de Donbas militair aanvallen. Tussen 2014 en 2021 zijn 14.000 mensen in de Donbas regio vermoord, maar het Westen zweeg over deze genocide. Geen politicus in Nederland heeft een traan gelaten voor deze doden. Rusland had legitieme redenen om Oekraïne binnen te vallen.

Progressieve partijen in de Tweede Kamer steunden het Nederlandse regeringsbeleid.

Het standpunt van DENK werd vertolkt door Tunahan Kuzu die tegen Oekraïners zei: “Wij zijn met jullie in de strijd voor vrijheid, rechtvaardigheid en veiligheid. Wij zijn jullie niet vergeten, jullie hebben een plek in onze harten. Jullie pijn is onze pijn. Jullie verdriet is ons verdriet. Jullie tranen zijn onze tranen.”

Sylvana Simons van BIJ1 zegt in haar speech in de Tweede Kamer n.a.v. de Russische inval: “Dat Poetin deze inval, dit geweld, zonder aanleiding heeft ingezet, is absoluut verwerpelijk. Mijn solidariteit gaat uit naar de Oekraïense burgers, een ieder die zich in Oekraïne bevindt, en mijn medeleven naar de nabestaanden van de doden die nu al zijn gevallen door dit afschuwelijke geweld.”

Het verband tussen Palestina en Oekraïne

De oorlogen in Palestina en Oekraïne hebben met elkaar gemeen dat ze beide een uiting zijn van de val van het Westers kolonialisme. In Palestina is Israel een koloniale bezettingsmacht die gesteund wordt door het Westen. Het Palestijnse verzet heeft op 7 oktober 2023 een fatale klap gebracht aan de Zionistische bezetting. Al lijk het er vanwege de 27.000 Palestijnse doden er niet op, maar de oorlog in Palestina is het begin van het einde van de staat Israel. Het is ook het begin van het einde van het Westers koloniale in West Azië (vroeger het Midden Oosten genoemd).

Een nieuwe wereldorde tekent zich af door de beide oorlogen. In deze wereldorde speelt Rusland samen met China en Iran een belangrijke rol. Rusland is de grootste nucleaire macht in de wereld. De NAVO wordt geleid door het Amerikaanse industrieel militair complex. Zij zijn gebaat bij constante oorlogen die uitgevoerd of uitgelokt worden door Amerika.

Daarbij speelt de kolonisatie van de geest een belangrijke rol. Het NOS journaal en andere mediaprogramma’s zijn instrumenten voor de kolonisatie van de geest. Zij hebben invloed op het beleid van alle politieke partijen, inclusief DENK en BIJ1. Een principiële anti-imperialistische en dekoloniale politiek laat zich niet leiden door deze media. Daarbij geldt dat de analyse van de geopolitieke verhoudingen het uitgangspunt voor beleid is en niet de verhalen van de media.

 

Sandew Hira

4 februari 2024

 

Noot: volg mijn analyses van geopolitiek op mijn website www.sandewhira.com en mijn wekelijkse podcast op YouTube: https://www.youtube.com/@DecolonizingTheMindwithSandewH.

 

 

Verklaring Sandew Hira over uitspraak 8 december

Vandaag, 20 december 2023, heeft de rechtbank in Suriname haar oordeel uitgesproken in het 8 December proces. Desi Bouterse is veroordeeld tot 20 jaar cel. Hiermee is een einde gekomen aan een lang juridisch proces en de afsluiting van een historische fase in de geschiedenis van Suriname. Ik hoop dat die afsluiting op een vreedzame wijze zal gebeuren en niet zal leiden tot nieuw politiek geweld. De Surinaamse gemeenschap kan en mag niet opnieuw met politiek geweld geconfronteerd worden. We moeten de uitspraak van de rechtbank accepteren en respecteren, ook al ben je het er niet mee eens. Er zijn genoeg vreedzame middelen om je mening te laten horen, inclusief een stem bij verkiezingen.

De moorden van 8 December zijn een keerpunt in de geschiedenis van Suriname. Ze hebben een diepe breuk veroorzaakt in de Surinaamse samenleving. Ze hebben de samenleving verscheurd en verdeeld. Een ander keerpunt is de Binnenlandse Oorlog.

Ik ben één van de nabestaanden van één van de families van 8 December die tussen 2015 en 2018 intensief betrokken is geweest bij een initiatief om het 8 December vraagstuk en de Binnenlandse Oorlog op te lossen via waarheidsvinding, dialoog en verzoening. Tussen 1980 en 1991 zijn 450 mensen gedood in Suriname als gevolg van politiek geweld, waarvan 15 op 8 december 1982 en 35 op 29 november 1986 in Moiwana.

Ik heb verschrikkelijke verhalen verzameld van nabestaanden van slachtoffers van de Binnenlandse Oorlog, een oorlog die mede tot stand is gekomen door steun van Nederland en de nabestaanden van 8 December. Ik heb urenlange video’s verzameld en talloze gesprekken gevoerd met die andere nabestaanden.

In Suriname is er een hiërarchie ontstaan in menselijk leed. Sommige leed mag erkend worden, ander leed moet ontkend blijven. Politici, opiniemakers, kerkelijke leiders en juristen hanteren nadrukkelijk deze hiërarchie. Ik wilde als één van de nabestaande van 8 December een handreiking doen aan die andere nabestaanden vanuit de gedachte dat er geen hiërarchie is in menselijk leed mag bestaan.

Voor iedere familie is het verschrikkelijk als er iemand overlijdt. Als de dood het gevolg is van ziekte of ouderdom, dan kun je dat accepteren. Maar als de dood het gevolg is van politiek geweld, dan is dat heel moeilijk om te accepteren, ongeacht de oorzaak die geleid heeft tot de dood van de slachtoffers. Er ontstaan dan begrijpelijke gevoelens van wraak. Dat geldt voor alle 450 slachtoffers van politiek geweld in Suriname.

Mijn initiatief was juist daardoor maar gedeeltelijk succesvol. Het heeft een stem gegeven aan nabestaanden die nooit een stem hebben gehad. Maar het heeft niet geleid tot een dialoog tussen nabestaanden van alle slachtoffers van politiek geweld in Suriname. Sterker nog, ik heb een hoge prijs moeten betalen voor dat initiatief. Maar als ik achteraf geweten had wat me te wachten stond, zou ik niet aarzelen om het opnieuw te doen. Het heeft me moreel sterker gemaakt in de wetenschap dat ik een bijdrage heb geleverd om de hiërarchie van menselijk leed te doorbreken.

De uitspraak van de rechtbank zou voor politici, opiniemakers, kerkelijke leiders en juristen een aanleiding moeten zijn om te laten zien dat ze moreel aan de juiste kant van de geschiedenis staan door eindelijk het leed van de nabestaanden van de overige 400 slachtoffers te erkennen, bijvoorbeeld door initiatieven te nemen op het gebied van waarheidsvinding, dialoog en verzoening.

Sandew Hira

20 december 2023

Analyse van de verkiezingen van 2023

Sandew Hira, 1-12-2023

 

Inleiding

De grote verkiezingswinst van de PVV is niet onverwachts. Het is in lijn met de ontwikkelingen in West Europa, waar extreem rechts de laatste drie decennia flink is gegroeid. Welke lessen kunnen we trekken uit deze verkiezingen?

Rechts is in Nederland altijd groter geweest dan links

Ik heb de stemmen van de laatste 11 verkiezingen over een periode van 34 jaar bij elkaar gebracht om inzicht te krijgen in de lange termijn trends. Ik heb de politieke grofweg in twee blokken ingedeeld: een links en rechts blok. De scheidslijnen zijn niet scherp en dus enigszins arbitrair, maar je krijgt wel een aardig beeld van de trend.

Onder het links blok heb ik de volgende partijen geschaard:

  1. BIJ1
  2. D66
  3. DENK
  4. GL/PvdA
  5. Groen Links
  6. PvdA
  7. PVDD
  8. SP
  9. Volt Nederland

Het rechtse blok bestaat uit:

  1. 50PLUS
  2. AOV
  3. BBB
  4. CDA
  5. ChristenUnie
  6. FvD
  7. GPF
  8. JA21
  9. Leefbaar Nederland
  10. Lijst Janmaat/CD
  11. LPF
  12. NSC
  13. PVV
  14. RPF
  15. SGP
  16. Unie 55+
  17. VVD

Onderstaande grafiek heeft het resultaat in aantal miljoenen stemmen per blok. Daaruit blijk dat de meerderheid van Nederland over het algemeen rechts stemt, ondanks alle sociale bewegingen van de afgelopen jaren.

In 1998 was de stemverdeling over de twee blokken fifty-fifty, maar bij alle overige verkiezingen, maar in alle andere jaren was rechts in de meerderheid. In 2002 was het aandeel van de linkse kiezers 33% en in 2023 32%. In de afgelopen tien jaar is het gat alleen maar grote geworden ten voordele van het rechtse blok.

In 2023 hadden 7,0 miljoen Nederlanders rechts gestemd en 3,3 miljoen links.

De vraag die opdoemt is: hoe komt het dan ondanks grote sociale bewegingen van de afgelopen jaren (zwarte piet, slavernijverleden, milieubeweging, Palestina) rechts zo dominant is in het electoraat?

Wat doet links verkeerd? Waarom is ze niet in staat om sociale strijd om te zetten in electorale winst? Komt het door de versnippering van links? Maar die versnippering zien we ook bij rechts.

Het effect van sociale bewegingen komt tot uiting op andere plekken: de maatschappelijke discussies, de impact op het overheidsbeleid en het beleid van instituten, organisaties en ondernemingen. Toch zou de vraag gesteld moeten worden: hoe kan deze invloed ook vertaald worden bij verkiezingen? Er zijn geen gemakkelijke antwoorden, maar ze moeten gezocht worden in de richting van een ideologisch antwoord op hedendaagse problemen en het vraagstuk van organisatie (hoe mensen te organiseren en dat te verbinden met verkiezingen).

De PvdA heeft Groen Links harder nodig dan omgekeerd

Het samengaan van Groen Links en PvdA heeft een positief effect gehad op de combinatie Groen Link/PvdA. Samen zijn ze van 17 zetels (Groen Links 8 en PvdA 9) naar 25 zetels gegaan. Maar als je naar de lange termijn trend kijkt, dan blijkt dat de PvdA de afgelopen 34 jaar dramatisch is geslonken. In 1989 had de partij 2,8 miljoen stemmen; in 2021 was dat 0,6 miljoen. Groen Links daarentegen schommelde zo rond 0,6 miljoen stemmen. Zie onderstaande grafiek.

 

Als je de stemmen van Groen Links en de PvdA over de afgelopen jaren opstelt, dan is de combinatie als geheel van 3,2 miljoen stemmen in 1989 naar 1,6 miljoen in 2023 gegaan. Dat is een achteruitgang met 50%.

In de toekomst zou je moeten kijken naar een samenwerking van alle linkse partijen die een groot blok kunnen vormen tegen rechts.

Ondanks het verlies van BIJ1, is het aantal stemmen voor partijen van kleur stabiel gebleven

In Europa is het uniek dat partijen die zich nadrukkelijk baseren op mensen van kleur zetels weten te bemachtigen in het parlement.

De volgende tabel geeft een overzicht van het aantal stemmen van de twee partijen van kleur in de afgelopen drie verkiezingen: DENK en BIJ1.

Hieruit blijkt dat DENK redelijk stabiel is en zelfs groeit. BIJ1 is met de helft teruggaan, maar in totaal hebben ongeveer 300.000 mensen op deze partijen van kleur gestemd. De kiesdeler in 2023 is 69.551. Als de twee partijen samen zouden zijn gegaan zouden ze op 4,2 zetels uitkomen. Zelfs als ze niet zouden fuseren, maar een lijstverbinding zouden aangegaan zoals Groen Links/PvdA, dan zouden ze beiden sterker uitgekomen zijn.

De opkomst en neergang van BIJ1 verdient een aparte analyse. Wat is er misgegaan? Bij een diepgaande analyse zouden we moeten kijken naar de ideologische basis (was die sterk genoeg), het leiderschap (was die krachtig, vastberaden en visionair) en de organisatieopbouw (kadervorming, organisatiecultuur, sociale basis inclusief etniciteit). Zulke analyses zijn hard nodig om de vraag om lessen te kunnen trekken voor hoe sociale bewegingen op te bouwen.

De groei van extreem rechts is een lange termijn groei

Ik heb de rechtse stemmer ingedeeld naar gematigd en extreem rechts. Onder gematigd rechts heb ik de volgende partijen gebracht:

  1. 50PLUS
  2. AOV
  3. BBB
  4. CDA
  5. ChristenUnie
  6. GPF
  7. NSC
  8. RPF
  9. SGP
  10. Unie 55+
  11. VVD

Onder extreem rechts:

  1. FvD
  2. JA21
  3. Leefbaar Nederland
  4. Lijst Janmaat/CD
  5. LPF
  6. PVV

Uit de volgende grafiek blijkt dat de groei van extreem rechts een lange termijn groei is.

Dertig jaar geleden stelde extreem rechts niet veel voor. De laatste twintig jaar trekt ze ongeveer een derde van het electoraat. Het was slechts een kwestie van tijd voordat ze een leidende rol in de regeringsformatie zou spelen. In 2023 is het dan zover.

Het karakter van extreem rechts

Extreem rechts groeit niet alleen in Nederland, maar ook in West-Europa en de rest van de wereld. Extreem rechts in de 21ste eeuw is niet hetzelfde als fascisme van de jaren dertig. Fascisme in de jaren dertig was gericht op kolonisatie. Het doel van Hitler was de kolonisatie van Oost-Europa. De vernietiging van Joden was niet zijn voornaamste doel. Zijn voorbeeld was de kolonisatie van India door de Britten. In mijn boek Decolonizing The Mind paragraaf 8.3 The role of Nazism and the Jewish Holocaust in Western civilization leg ik dat haarfijn uit.

Kolonisatie betekent oorlog: de gewelddadige bezetting van land.

Extreem rechts van de 21ste eeuw is tegen oorlog. Met uitzondering van de steun aan Israel zien we dat extreem rechts zich keert tegen de oorlog in Oekraïne en in het algemeen tegen oorlogen met Rusland en China. Dat is niet vanwege vredelievende motieven, maar vanwege de realisatie dat dit soort oorlogen niet door het Westen gewonnen kunnen worden en alleen tot ellende zal leiden voor de eigen bevolking. Nationalisme en vreemdelingenhaat worden gecombineerd met sociaal beleid voor de eigen bevolking. Het verkiezingsprogramma van de PVV gaat veel verder dan de meeste linkse partijen. Dit staat in het verkiezingsprogramma van de PVV:

  • Verlaging BTW op boodschappen van 9% naar 0
  • Verlagen energierekening (lagere belasting en btw)
  • Verlagen sociale huren
  • Verhogen wettelijk minimumloon
  • Verhogen van de huurtoeslag
  • Afschaffen van het eigen risico in de zorg
  • Verlaging van de brandstofaccijnzen
  • Verhoging ouderenkorting
  • Verlagen AOW-leeftijd naar 65 jaar
  • Afschaffen eigen risico
  • Tandarts in basispakket
  • Afschaffen eigen risico
  • Sociale huren verlagen
  • Huurtoeslag verhogen
  • 20 procent salarisverlaging voor bewindslieden, Kamerleden en Europarlementariërs
  • Koningshuis belastingplichtig en verlaging bijdrage aan Koningshuis met 20%
  • Er gaan miljarden naar een oorlog die niet de onze is.

 

Dit zijn maatregelen die veel linkse mensen zouden steunen, maar bij de PVV worden ze altijd verbonden met vreemdelingenhaat en de leuze “Nederland voor de witte Nederlanders”.

De opkomst van extreem rechts in de 21ste eeuw is nauw verbonden met de crisis van de westerse beschaving aan de ene kant en het onvermogen van links om daar een effectief antwoord op te formuleren. Het verkiezingsprogramma van de PVV stelt: “We leggen grondwettelijk vast dat onze Joods-christelijke en humanistische wortels de dominante en leidende cultuur vormen in Nederland.” Identiteit (etnisch, nationaal) word gekoppeld aan de Westerse beschaving. Links heeft geen antwoord op deze crisis, omdat ze onderdeel is van die beschaving, die in verval is geraakt. Voor de toekomst betekent dit dat extreem rechts alleen maar sterker gaat worden en de crisis van de Westerse beschaving alleen maar dieper.

Een radikaal antwoord op deze crisis moet komen vanuit de dekoloniale beweging die het vraagstuk van een nieuwe wereldbeschaving centraal op de agenda plaatst.

 

Agenda december 2023

5 December: University of Amsterdam – Decolonising Spaces: what is to be done?

De Universiteit van Amsterdam organiseert een rondetafelevenement met als thema: Decolonising Spaces: what is to be done?

Datum: 5 december 2023

Tijd: 15:00 – 18:00 uur

Locatie: Doelenzaal, Singel 425, 1012 WP, Amsterdam

Sprekers zijn:

Kenza Badi

Sandew Hira

Annemarie de Wildt

Rot

Klik hier om je aan te melden.

8-10 December London – Islamophobia conference

Sinds 2014 organiseert IHRC jaarlijks een conferentie in Groot-Brittannië met Scotland Against Criminalizing Communities (SACC) om belangrijke kwesties met betrekking tot structurele en geïnstitutionaliseerde islamofobie te bespreken. De 10e jaarlijkse conferentie in december is een combinatie van online en persoonlijke evenementen. Sandew Hira zal een van de sprekers zijn. Voor meer informatie klik hier.

16 december Zoom Argentinië – explaining the DTM framework

Op 16 december, 15.00 uur Amsterdamse tijd, zal Sandew Hira in een Zoom-bijeenkomst een exposé geven aan een groep Argentijnse wetenschappers (wiskunde en harde wetenschappen) over het theoretische raamwerk van Decolonizing The Mind.

Videopodcastserie Decolonizing The Mind

Hier is de nieuwe lijst van de videopodcasts van Sandew Hira. Het geeft analyses van de oorlog in Palestina en de relatie tot dekoloniale theorie.

Datum Nummer Titel Link
vrijdag 3 november 2023 006 What is the role of Hezbollah in the liberation of Palestine.? Are they going to invade Israel? https://youtu.be/Fa2bYKe-5QQ
zondag 5 november 2023 007 The role of Turkiye https://youtu.be/sZjwOcLJ70g
maandag 6 november 2023 008 The role of Russia https://youtu.be/awlGuK0JkR0
dinsdag 7 november 2023 009 The role of China https://youtu.be/VJYH3XFKZkg
woensdag 8 november 2023 010 The role of India https://youtu.be/vK3QGPGwLlQ
donderdag 9 november 2023 011 The role of Saudi Arabia https://youtu.be/TXk6K_A3zIM
vrijdag 10 november 2023 012 The role of Egypt https://youtu.be/ZsDGelFhBKM
zaterdag 11 november 2023 013 The role of USA and Europe https://youtu.be/vQO1AXPpbZ4
zondag 12 november 2023 014 The preparation for a regional war: Hezbollah https://youtu.be/KFsLwjnVJjw
maandag 13 november 2023 015 The preparation for a regional war: Iran https://youtu.be/XiVxEREOFvA
dinsdag 14 november 2023 016 What if Israel decides to use nuclear bombs? https://youtu.be/Rk2Os55JqNs
maandag 20 november 2023 017 What does it mean to decolonize the world? https://youtu.be/7F_zNTQN5J0
maandag 27 november 2023 018 Current narrative of civilization: Europe/USA https://youtu.be/C4fruziGvQE

 

Dagelijkse video podcast Decolonizing The Mind op YouTube

Op zondag 29 oktober 2023 om 12.00 uur heeft Sandew Hira zijn YouTube-kanaal Decolonizing The Mind – de final frontier of colonialism gelanceerd. Elke dag om 12.00 uur plaatst hij een videopodcast van 15-20 minuten waarin hij dagelijks een analyse geeft van actuele wereldzaken vanuit dekoloniaal perspectief. Hier is de link naar het kanaal: https://www.youtube.com/@DecolonizingTheMindwithSandewH.

Hier is de lijst van links naar de videopodcasts tussen 29 oktober en 2 november.

Datum Nummer Titel Link
zondag 29 oktober 2023 001 How will the war in Palestine end? In a free Palestine or World War III? https://youtu.be/iv8bL5opQY8
maandag 30 oktober 2023 002 Analysis of the attack by Hamas on October 7, 2023 https://youtu.be/HuCs4wm-Jgc
dinsdag 31 oktober 2023 003 The Israeli response to the attack of October 7, 2023 https://youtu.be/j6tleY1Q03A
woensdag 1 november 2023 004 Netanyahu has threatened to nuke Iran with Israel’s 90 nuclear heads. Why? https://youtu.be/92ogc2XR1xo
donderdag 2 november 2023 005 Russia: the nuclear shield for Iran https://youtu.be/s0x1URnCScI

 

Karin Amatmoekrim: Roddel, achterklap en een keukenroman als wetenschappelijke publicatie

Sandew Hira, 5 oktober 2023

 

Inleiding

Een vriend wees mij erop dat in het proefschrift van Karin Amatmoekrim passages zijn opgenomen waarin zij de relatie tussen mij en Anil Ramdas beschrijft.[1] Wat een deceptie!

De feiten kloppen niet in haar relaas. Ze maakt gebruik van roddel en achterklap. Van een wetenschappelijke publicatie mag je verwachten dat de onderzoeker alle feiten checkt met controleerbare bronnen. Ik leef nog. Ze had contact met me kunnen opnemen om het verhaal over mijn relatie met Ramdas te controleren. Dat heeft ze niet gedaan. En kennelijk heeft niemand in haar promotiecommissie daarover vragen gesteld en het principe van hoor-en-wederhoor aan de orde gesteld, want de passages staan nog in het boek en ik ben nooit gehoord geweest.

Haar promotoren zijn prof. dr Yra van Dijk (UL) en prof. dr Michiel van Kempen (UvA). De promotiecommissie bestaat uit prof. dr Wim Willems (UL), prof. dr Sander Bax (UTilburg), prof. dr Sarah de Mul (OU Heerlen), dr Nadia Bouras (UL), dr Peter Meel (UL). De oppositie werd gevoerd door prof. dr Mirjam de Bruijn (UL) en prof. dr em. Ruben Gowricharn (VU).

Bij een wetenschappelijk onderzoek mag je verwachten dat de onderzoeker zorgvuldigheid in acht neemt. Maar bij Amatmoekrim is de franse slag voldoende om een dokterstitel binnen te halen. Dat zegt veel over de leden van haar promotiecommissie: veel poeha, weinig kwaliteit.

De passages

De relatie tussen Ramdas en mij wordt besproken in de context van de uitgave van een manuscript van Kamla Sukul, de moeder van Ramdas.

Amatmoekrim beschrijft het voornemen van de moeder: “Zijn moeder Kamla bleef eigenzinnig als altijd – met de relatieve onbetrouwbaarheid van dien. Ze schreef Anil in mei 2010 dat ze aan een boek werkte over haar veelbewogen leven.”[2]

Kennelijk is in haar visie een eigenzinnige persoon per definitie onbetrouwbaar.

Ramdas raadde haar de publicatie af. Amatmoekrim citeert uit de mail van Ramdas aan zijn moeder: “Je weet dat ik een publieke figuur ben, heel bekend onder Nederlanders en vooral onder Hindoestanen. Dat levert niet alleen vrienden op: ook een heleboel vijanden… In deze kleine Hindostaanse gemeenschap zal men al gauw weten dat jij mijn moeder bent en ik je zoon. En men zal er alles aan doen om het zo kwaadaardig mogelijk te lezen, niet alleen in jou nadeel, maar vooral in mijn nadeel. Ik ben er volledig van overtuigd dat als je het boek publiceert, mijn reputatie en mijn carriere als schrijver en tv-programmamaker ernstig in gevaar komt, misschien zelfs zo ernstig dat ik mijn carriere als afgelopen kan beschouwen.

Ik weet dat ik nu egoïstisch denk, ik denk inderdaad alleen aan mijn carriere, als publieke figuur in Nederland. Maar ik hoop dat jij daar ook aan wilt denken. Als je het meent dat mijn geluk voor jou voorop staat, vraag ik je om het materiaal voor jezelf te houden. En heel voorzichtig te zijn met wie je het verder mocht laten lezen. Ik ken iedereen in de uitgeverswereld, en omdat ik zelf bij de beste uitgever van Nederland ben, De Bezige Bij, zou men dolgraag zelf je manuscript laten ‘uitlekken’, en voordat je het weet sla ik een hel slecht figuur, op het internet vooral. Ik hoop dat je begrip hebt voor mijn standpunt.”

Nu voert Amatmoekrim mij ten tonele: “In september 2010, echter, kreeg Anil een link doorgestuurd van de website Starnieuws.com… De link voert naar een column van Sandew Hira, waarin hij schreef dat hij bij uitgeverij Amrit ‘een opvallend manuscript’ onder ogen had gekregen. Het ging over een oudere vrouw van in de zeventig. ‘Haar verhaal is het verhaal van duizenden Hindostaanse vrouwen, die geboren en getogen zijn in de verstikkende geborgenheid van de traditionele Hindostaanse plattelandscultuur. Ze beschrijft in kleurige details hoe het dagelijkse leven van een Hindostaans gezin in de boiti bepaald wordt door armoede, achterstand en verstarde omgangsvormen. Haar droom is om advokaat te worden. Haar realiteit is dat ze trouwde met een man die ze schets als iemand met een kleiner IQ dan de hare, maar met vuisten die groter zijn dan ze ooit gedroomd had.’ Het manuscript was volgende de columnist ‘mindblowing’, maar de schrijfster trok het alsnog in, omdat haar kinderen ‘ronduit afwijzend’ waren.” Zonde, vond Hira, want het boek zou bij kunnen dragen aan de emancipatie van de Hindostaanse vrouwen in het algemeen.”[3]

Over mij en Ramdas schrijft ze: “Sandew Hira was het pseudoniem van Dew Baboeram, een Hindostaans-Surinaamse historicus en publicist met wie Anil nooit een warme relatie had onderhouden. Sterker nog, in zijn eigen woorden waren hij en Baboeram ‘sinds 1981 gezworen vijanden’. Dat Kamla juist naar Baboeram was gestapt met haar manuscript, had voor Anil een laag van verraad toegevoegd aan zijn moeders voornemen om een boek te publiceren. Via een Hindostaanse kennis (de hoogleraar Ruben Gowricharn, die hij in zijn debuut in De Groene in 1989 had geïnterviewd, hoorde Anil bovendien dat Baboeram rondbazuinde dat ‘Anils moeder een spectaculair boek had geschreven wat een beeld geeft van hoe de familie in elkaar zit….

Toen hij las dat het manuscript in handen van Baboeram was, ging hij door het lint.”

Ze voegt een noot toe waarin ze uit een artikel uit 2012 van haar promotor Michiel van Kempen citeert: “In ‘De demonen van Anil Ramdas’ van Michiel van Kempen in De Gids staat dat Anil als medeorganisator van de Caribbean Conference in het Amsterdamse Tropenmuseum in 1982 zonder pardon opzij (werd) geschoven door de pro-Bouterse geschiedschrijver Sandew Hira.”[4]

De feiten over de relatie tussen mij en Ramdas

In ben in 1955 geboren, en ben drie jaar ouder dan Ramdas. Ik ben vanaf mijn 17de actief in de anti-imperialistische en anti-racistische beweging. Ik heb sindsdien duizenden mensen ontmoet tijdens demonstraties, vergaderingen, discussiebijeenkomsten of debatten. Er moeten zich tienduizenden voorvallen van contacten hebben voorgedaan. Ik heb ze niet allemaal onthouden. Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit met Anil Ramdas heb samengewerkt. De organisatie van de Caribbean Conference in het Amsterdamse Tropenmuseum had plaatsgevonden in maart 1982, tien maanden voor de decembermoorden. De kern van de bijeenkomst was de organisatie van anti-imperialistische solidariteit met de revolutie in Grenada onder leiding van Maurice Bishop. Ian Jacobs, de vertegenwoordiger van de revolutionaire regering van Grenada, was de hoofdspreker. Ik en wijlen John Vrede waren de trekkers van die conferentie. De conferentie werd ondersteund door veel anti-imperialistische organisaties die zich bezig hielden met de revoluties in Midden-Amerika en het Caraïbisch gebied. Misschien heeft Ramdas ergens in de organisatie een rol gespeeld, maar dat kan ik mij niet herinneren. Ik kan me ook niet herinneren dat Ramdas toen een pleitbezorger was van de revolutie in Grenada.

Ramdas is een prominente publieke figuur geworden met het VPRO televisieprogramma Het Blauwe Licht dat tussen 1997 en 2000 werd uitgezonden. Dat is ruim vijftien jaar na 1982. Ik kan mij het voorval uit maart 1982 niet herinneren waarbij ik hem zonder pardon opzijgeschoven had. Van Kempen verzint zomaar een verhaal om karaktermoord op mij te plegen.

Ik wist ook niet dat zo een incident uit 1982 dertig jaar later zulke enorme trauma’s bij hem heeft veroorzaakt dat hij met Van Kempen hierover moest spreken om zijn hart te luchten.

Je vraagt je af: waarom publiceert Amakmoekrim zo een onbenullige futiliteit die eerder lachwekkend, dan wetenschappelijk is? Het antwoord is voor mij duidelijk: het is een poging om mij te demoniseren. Wat voor een man is die Hira? Hij is pro-Bouterse. Voor Amatmoekrim “de wetenschapper” zijn dat de enige denkmogelijkheden: pro- of contra Bouterse. Andere opvattingen zijn niet mogelijk. En dat niet alleen: Hira schuift zomaar mensen opzij. Zie het voorval in maart 1982 in Amsterdam. Zo ruw! Zo onbehouwen! Dat is die Sandew Hira. Dat staat niet in een keukenroman, maar in een wetenschappelijk dissertatie die door de Universiteit Leiden is goedgekeurd.

Ze stelt dat Ramdas in een email aan zijn zus Kavita van 9 september 2010 schreef dat hij en ik sinds 1981 “gezworen vijanden” zijn. Waarom weet ik dit niet? Ik kan me niet herinneren dat ik ooit heb samengewerkt met Ramdas en vervolgens conflicten zouden zijn ontstaan die ons tot “gezworen vijanden” hebben gemaakt. Misschien heb ik Ramdas tussen 1980 en 1997 ontmoet op een bijeenkomst, maar ik heb in die bijna twintig jaar een heleboel mensen ontmoet, met wie ik nooit heb samengewerkt.

Soms zijn mensen met je bezig, zonder dat jij daar enig idee van hebt. En vaak betekent dat dat ze vooral met hun eigen ego bezig zijn en hun problemen projecteren op de ander die daar geen weet van heeft.

Toen Ramdas zich mengde in het publieke debat heb ik kritiek geleverd op zijn opvattingen. Die zijn te vinden op de website www.iisr.nl. Typ daar in de zoekterm “Ramdas” dan vind je een overzicht van die kritieken, maar die dateren van decennia later, niet van 1981. Kritiek is een normaal onderdeel van het intellectueel leven van een samenleving. Daar is niks mis mee.

Het manuscript van Kamla Sukul

De feiten over het manuscript van de moeder van Ramdas, Kamla Sukul, zijn het toonbeeld van hoe roddel en achterklap verwerkt worden in de publicatie van Amatmoekrim.

In september 2010 heeft Kamla Sukul onze uitgeverij Amrit benaderd met een manuscript over haar leven. Ik schreef een column hierover in Starnieuws, waar ik jarenlang een wekelijkse column heb gehad. Ik schreef: Het manuscript is mind blowing. Ze beschrijft haar leven in seizoenen van de natuur: lente, zomer, herfst en winter. Deze vrouw weet hoe ze een verhaal moet vertellen: spannend, dramatisch, geestig en literair-artistiek. Het manuscript leest als een trein, waar je in de business class zit en meegenomen wordt in de seizoenen van haar leven. Maar we gaan het boek niet uitgeven.”[5]

Ik schrijf dus al in het begin van de column heel duidelijk dat hoewel we het manuscript geweldig vond, we het niet zou uitgeven. Amatmoekrim schrijft: “Zonde, vond Hira, want het boek zou bij kunnen dragen aan de emancipatie van de Hindostaanse vrouwen in het algemeen.”

Je zult je dan afvragen: als we het manuscript aangeboden hebben gekregen en we vonden het geweldig, waarom hebben we het dan niet uitgegeven? Volgens Amatmoekrim was dit de reden: “De schrijfster trok het alsnog in, omdat haar kinderen ‘ronduit afwijzend’ waren.”

Maar dat haar kinderen ertegen waren, wist Sukul toch al in mei 2010, toen ze haar voornemen in een mail aan haar zoon Anil aankondigde? Ondanks het protest van haar kinderen is ze vier maanden later toch bij ons gekomen. We hadden het manuscript toen kunnen uitgeven, want het protest van de kinderen had niet geholpen. Waarom hebben we dat niet gedaan? Omdat we ethische principes hanteren bij uitgeverij Amrit. We legden Sukul voor dat publicatie weliswaar voor de gemeenschap goed zou zijn – we willen immers dat vrouwen een stem krijgen om hun verhalen naar buiten te brengen – maar we voelen ook een verantwoordelijkheid voor relaties in Hindostaanse families. Ik schreef in mijn column over dit dilemma: “Mijn uitgeversstem fluisterde zachtjes in mijn hoofd: ‘Zonde! Wat jammer!’ Mijn Hindostaanse stem vroeg zich af: “Wat zou ik doen als zij mijn moeder was? Zou ik haar stimuleren en steunen om haar diepgewortelde gevoelens en haar talent naar buiten te brengen of zou ik proberen mijn vader in bescherming te nemen omdat hij mij altijd goed behandeld heeft, maar mijn moeder niet?”

Hier zie je het volledige  gebrek aan integriteit bij Amatmoekrim. Ze citeert wel het eerste deel (Zonde), maar laat het tweede deel weg. Het is geen intelligente vorm van manipulatie, maar het voldoet om karaktermoord te plegen.

In 2010 was Anil Ramdas al een publieke figuur en mijn kritiek op zijn opvattingen waren al bekend. Ik wilde voorkomen dat hij de publicatie zou zien als een persoonlijke actie tegen hem via zijn moeder. Ik werk en leef volgens ethische principes.

We wilden uitdrukkelijk dat haar familie akkoord zou gaan met publicatie bij ons. We hebben dat als voorwaarde gesteld. Ze heeft het uiteindelijk ingetrokken. Dat was niet omdat haar kinderen op haar inspraken. Dat had duidelijk niet geholpen. Ze trok het in omdat wij de voorwaarde gesteld hebben dat de familie akkoord moest gaan!

Ik was blij om te zien dat ze het had ingetrokken. Maar een half jaar later heeft ze het toch in eigen beheer uitgegeven, maar dan niet als autobiografie, maar als een verhaal van een persoon Mira die veel overeenkomsten vertoont met haar eigen levensverhaal. Ramdas zou later hetzelfde doen in zijn roman waarvan de hoofdpersoon Badal veel overeenkomsten vertoont met hem.

Als je deze geschiedenis kent, dan is het heel wrang om te lezen hoe Amatmoekrim de zaak helemaal verdraait en doet voorkomen alsof de kinderen van Sukul de publicatie hebben voorkomen in plaats van wij. En dat alles met het doel om mij in een kwaad daglicht te stellen.

Ze brengt een andere roddel naar voren. Ruben Gowricharn, met wie ik ook nooit een warme relatie heb gehad, verklaart dat ik “rondbazuinde dat ‘Anils moeder een spectaculair boek had geschreven wat een beeld geeft van hoe de familie in elkaar zit.” Mijn relatie met Gowricharn is niet van die aard dat ik dit soort gesprekken met hem voer. Ik spreek hem amper. Zijn informatie over het rondbazuinen is ronduit roddel. Ik doe niet aan rondbazuinen. Als ik iets te zeggen heb, dan publiceer ik het. Ik heb de kwestie besproken in een publicatie op Starnieuws, zonder de naam te noemen van Sukul. Maar de terminologie en het verzonnen verhaal van Gowricharn zijn onderdeel van de karaktermoord die Amatmoekrim op mij probeert te plegen.

De sociale en politieke context

De context van de passages uit het boek van Amatmoekrim is de sociale en politieke strijd die al enkele decennia woedt m.b.t. koloniale geschiedenis. In die strijd zijn er twee stromingen: een koloniale stroming in de akademia en een dekoloniale stroming in sociale bewegingen. In de akademia zijn er mensen die vooral bezig zijn met een ego en een carrière op te bouwen op basis van koloniale opvattingen over geschiedenis. Ze vormen een eigen netwerk en bekleden relatief invloedrijke posities in de samenleving. Je ziet ze terug in de promotiekommissie van Amatmoekrim: Peter Meel, Michiel van Kempen, Ruben Gowricharn. Daarbuiten heb je Gert Oostindie, Alex van Stipriaan, Pieter Emmer, Maurits Hassankhan, Chan Choenni, Hans Ramsoedh, wijlen Anil Ramdas en de Werkgroep Caraïbische Letteren.

In de sociale bewegingen tegen racisme en voor dekolonisatie zijn er tal van mensen actief die niet in de akademia zitten maar middels discussie en debat bijdragen aan kennisproductie en distributie. Ik ben daar onderdeel van. Die beweging heeft belangrijke resultaten behaald. Slavernij wordt nu officieel door de regering gezien als een misdaad tegen de menselijkheid. Herstelbetalingen staan nu prominent op de agenda. Iedereen is nu voor dekolonisatie, ook de koning. En dat is gebeurd ondanks het feit dat de koloniale stroming op invloedrijke posities zit in de samenleving. Maar zij kunnen sociale strijd niet tegenhouden.

Ik heb op de website www.iisr.nl regelmatig inhoudelijke kritieken geleverd op de bijdragen van de mensen uit het koloniaal netwerk. Ze hebben geen antwoord op inhoudelijke kritiek, dus komen ze met persoonlijke aanvallen en karaktermoord.

Het is triest om te zien hoe Amatmoekrim meedoet met deze stroming. Het is triest omdat, toen ze in 2013 werd aangevallen door allerlei mensen n.a.v. haar boek over Anton de Kom, ik als enige op de bres sprong voor haar in een column getiteld: “Ter verdediging van Karin Amatmoekrim.”[6]

Ik heb geen spijt van de column. Ik heb spijt van een verkeerde beoordeling van haar karakter: vis noch vlees en een ontstellend gebrek aan karakter en integriteit.

[1] Karin Amatmoekrim: Anil Ramdas onmogelijk kosmopoliet. Prometheus. Amsterdam 2023.

[2] Idem, p. 441.

[3] Idem, p. 442-443.

[4] Idem, p. 485 noot 6.

[5] Www.starnieuws.com. Het is niet meer te vinden op de website, aangezien ik geen columnist meer bent. Ik citeer uit mijn word file.

[6] De column is niet meer te zien op Starnieuws. Het is wel gereproduceerd op: https://werkgroepcaraibischeletteren.nl/ter-verdediging-van-karin-amatmoekrim/.