Overmorgen zijn er verkiezingen in Nederland. Dan moet iedereen kleur bekennen. De regering van PvdA en VVD hebben samen 79 van de 150 zetels. Bij de huidige prognose vallen ze terug naar 33 zetels. De PVV van Geert Wilders groeit van 15% naar 22%. De opkomst van extreem rechts heeft een directe invloed op het regeringsbeleid, zo bleek afgelopen week in de crisis met Turkije.

Turkije heeft een democratisch gekozen regering onder leiding van Recep Tayyip Erdogan. Op 15 juli 2016 werd door pro-Westerse krachten in het leger een militaire coup gepleegd, maar die mislukte. Daarbij kwamen 300 mensen om het leven en raakten 2.100 gewond. Vliegtuigen vlogen boven de hoofdstad en bombardeerden het parlementsgebouw en het presidentieel paleis. De coup mislukte mede doordat het Turkse volk massaal op straat kwam om de coupplegers te confronteren.

Iedere democraat zou een militaire coup die een democratisch gekozen regering omverwerpt, veroordelen. Niet in Nederland. Geert Wilders riep in het Nederlandse parlement openlijk op tot steun voor de coupplegers omdat ze pro-Westen zijn. En andere partijen steunden zijn houding op een passieve manier. DENK was de enige partij in de Tweede Kamer die zich consequent uitsprak tegen de coup.

Turkije heeft een bevolking van 80 miljoen. Daar zijn veel mensen opgepakt die verdacht worden van medewerking aan de coup en die voor de rechter worden gebracht. In Nederland wordt dat gepresenteerd als iets dat helemaal niet kan en mag. Maar stel dat niet pro-westerse krachten, maar pro-islamitische krachten in Nederland in het leger, ambtenarij, rechtelijke macht etc een coup zouden plegen en het gebouw van de Tweede Kamer en het paleis van de koning zouden hebben gebombardeerd. Hoe zou men hier reageren? Er zouden concentratiekampen worden ingericht waar moslims zonder vorm van protest zouden worden opgesloten op grond van hun geloof. Denk je dat dit een sprookje is? In Amerika werden na de aanval op Pearl Harbour in 1941 120.000 Amerikanen met een Japanse achtergrond zonder vorm van proces in interneringskampen gedurende de rest van de oorlog opgesloten. Gewoon vanwege hun etnische achtergrond.

De opkomst van extreem-rechts heeft geleid tot een verdere worteling van racisme en islamofobie in alle poriën van de Nederlandse samenleving. Dat bleek opnieuw afgelopen week in de crisis die Nederland met Turkije forceerde vanwege de verkiezingen.

Een Turkse minister wilde spreken op een bijeenkomst voor Turken in Nederland. Stel dat dat gebeurd was. Wat zou het effect zijn geweest? Niets. Na zijn toespraak zou hij teruggaan zijn naar Turkije. De Nederlandse media zouden er geen aandacht geschonken. Het is vaker gebeurd in Nederland.

Maar er zijn verkiezingen en Wilders heeft de islamofobie-kaart getrokken in deze kwestie en is voor de Turkse ambassade gaan demonstreren. Daar leverde hij kritiek op Rutte. Hij zei: “Hij gaat studeren en uitzoeken wat er moet. Ondertussen is er geen enkel signaal dat ze niet welkom zijn.” Kort daarop werd hij op zijn wenken bediend en creëerde Rutte een crisis door de ongehoorde maatregel om de landingsrechten te weigeren aan de ene minister en de andere minister die met de auto op weg was naar het Turkse consulaat in Rotterdam het land uit te wijzen.

Deze kwestie levert een belangrijke les voor ons allen: de groei van de PVV zal andere partijen onder druk zetten om nog racistischer te worden, van Groen Links tot en met de VVD. De gemeenschappen van kleur gaan het de komende jaren merken: minder kansen op de arbeidsmarkt, maar racistische en islamofobische uitingen in het dagelijks leven, meer geweld tegen activisten van kleur.

De politieke partij DENK is een antwoord op deze ontwikkeling. Voor het eerst was er een anti-racistisch geluid in de Tweede Kamer dat onbevreesd keiharde kritiek leverde op de traditionele partijen en radikale maatregelen voorstelde in de strijd tegen racisme, zoals quota-regelingen op de arbeidsmarkt. Ik was direct van hen gecharmeerd en heb vanaf het begin publiekelijk mijn steun uitgesproken voor DENK.

Toen Sylvana Simons op 18 mei 2016 toetrad tot DENK was dat een krachtig signaal in de eenheid van moslim activisten en activisten uit de zwarte gemeenschap. Het was het meest radicale antwoord op de PVV. Daarom werd Simons ook zo hard aangevallen. Ze had iets tot stand gebracht dat gevreesd werd door rechtse krachten en zeker niet alleen de PVV: de eenheid van de gekleurde gemeenschappen. Ik was enorm enthousiast over deze stap en heb dat kenbaar gemaakt.

Haar uittreding uit DENK op 24 december 2016 was dan ook een gevoelige klap voor de eenheid in de beweging tegen racisme en islamofobie. Ik vond dat heel erg, te meer toen ik zag dat een witte man, ene Bram Verhappen, één van de drijvende krachten achter de oprichting van haar partij, Artikel 1, was. Zijn inbreng was om de focus te verschuiven van racisme naar homofobie. Hij is zelf homo. Nou steun ik de LGTB-gemeenschap in haar emancipatie, maar die steun betekent niet dat dat moet leiden tot een verschuiving van de focus uit naam van het verbinden van de strijd van verschillende gemeenschappen. De PVV is voor homo-emancipatie. Ons grootste probleem nu is niet homofobie, maar racisme en islamofobie. Ons grootste probleem is de opkomst van extreem-rechts. Daarom zou de focus moeten zijn om te werken aan een eenheid van de gekleurde gemeenschappen en niet op nog een partij die zich richt op alle Nederlanders, zoals Artikel 1 zich presenteert. Ik ben voor een partij die zich richt op mensen van kleur. Koeien, varken en ezels hebben een eigen partij, de Dierenpartij. Waarom is een partij voor mensen van kleur polariserend? Zijn de PvdA, VVD en PVV niet polariserend? Ik vond het jammer dat Simons het argument van polarisatie heeft gebruikt om DENK te verlaten.

Toch moeten we erkennen dat Artikel 1 met name onder de Afro-Surinaamse gemeenschap voor een geweldige positieve dynamiek heeft gezorgd. Het heeft een gevoel van trots gebracht op een zwarte vrouw die durfde om buiten de traditionele politieke partijen een stem te laten horen voor emancipatie. Dat erken, respecteer en waardeer ik.

Maar het is in de eenheid van gekleurde mensen – van moslims en zwarten – die elke dag vernederd en onderdrukt worden, dat we een kracht zullen moeten smeden om het kanker van racisme en islamofobie te bestrijden. Ik zie in DENK een belangrijke kracht in Nederland die deze gedachte uitdraagt. Daarom roep ik op om op DENK te stemmen. Mijn voorkeurstem breng ik uit op een zwarte vrouw op nummer vier van de lijst van DENK: Gladys Albitrouw.

Vanmiddag heb ik gekeken naar het NTR programma De Nieuwe Maan. Hun website omschrijft het programma als “een wekelijkse actuele talkshow met een scherp oog voor ontwikkelingen rondom de moslimgemeenschap, gepresenteerd door Nadia Moussaid.”

Dit is NTR codetaal voor: “We hebben house moslims in onze programma’s die zeggen wat witte Nederlanders graag willen horen”.

En, ja hoor. Tunahan Kuzu was aan tafel, dus was het script geschreven met alle plichtsmatige rollen voor zijn tegenstanders. Presentatrice Moussaid moet DENK linken aan zogenaamde haat-imams. Die komen prominent in beeld omdat ze hebben opgeroepen om op DENK te stemmen. Ik heb haar nooit de term haat-politici horen gebruiken als ze over Wilders, Rutte en de hele rataplan in de Tweede Kamer praat. Als ze het alleen zou denken, zou we ontslagen worden. Om DENK te criminaliseren gaat ze dus steeds maar door op de haat-imams en de link met DENK. Haar NTR-bazen mogen tevreden zijn met haar “scherp oog”.

Dan heb je filosoof Tarik Yousif die de rol speelt van de goede moslim, die liever atheist is en vooral moet schoppen tegen DENK. In het NTR script is hij degene die DENK moet aanvallen. Dat doet hij met verve: geen leiderschap, ben afgehaakt op jullie etc. Als Kuzu antwoordt, dan onderbreekt hij hem om zijn spreektijd te beperken. Ook over hem zal de witte scenario-schrijver tevreden. Hij mag weer de volgende keer.

En dan heb je professor Jan Willem Duyvendak. Hij heeft de waarheid in pacht, want hij is wit en wetenschapper. Als gevraagd wordt naar zijn standpunt over DENK, dan zegt hij eerst: ik ben wetenschapper en dus objectief en vervolgens laat hij zijn masker vallen en zegt: Jullie horen niet te bestaan. Mensen van kleur horen geen stem te hebben in de politiek in de vorm van een eigen politieke partijen. Ezels, koeien, varkens en kakkerlakken mogen dat wel, in de vorm van de Dierenpartij. Maar mensen van kleur zijn minder dan dieren. Zij mogen niet die eigen stem hebben. Ze moeten in witte politieke partijen zitten.

Tja, en zo is weer het script van een nieuwe aflevering van het toneelstuk De Nieuwe Maan geschreven. Gelukkig hebben onze broeders en zusters van De Nieuwe Maan  in ieder geval nog een baan in een wekelijks klucht. Dat gunnen we ze in deze tijd van werkeloosheid.

Sinds de opkomst van DENK hebben we een nieuw fenomeen: nooit maakte Humberto Tan of Matthijs van Nieuwkerk zich druk om historische misdaden. Plotseling is de Armeense genocide uit 1915 een geweldig moreel probleem geworden in de Nederlandse samenleving. Je ziet vreselijke foto’s van jonge Armeense meisjes die gekruisigd zijn geworden. De wreedheden die Turkse militairen hebben begaan jegens Armeniërs worden breed uitgemeten. Tan, Van Nieuwkerk en de hele meute van journalisten en politici huilen tranen met tuiten van verdriet over zoveel onmenselijkheid. En ze vragen ons om mee te huilen. Maar zo gemakkelijk gaat dat niet.

Ik roep al die verdrietige journalisten en politici om hun oprechtheid te tonen en de tegen Armeniërs luid en duidelijk te zeggen: wij willen dat de Turkse regering net zo omgaat met de Armeense genocide zoals de Nederlandse regering is omgegaan met slavernij in Suriname en de bezettingsoorlog in Indonesië, we willen niet met twee maten meten. We willen dat de Turkse regering net zo omgaat met de Armeense genocide zoals de Belgische regering is omgegaan met de genocide in de Congo of de Duitse regering is omgegaan met de genocide van de Herero’s in Namibië. België en Duitsland zitten samen met Nederland in de EU. Deze banden zijn sterker dan die met de Turkse regering. Hoe zijn Nederland, België en Duitsland omgegaan met de bovengenoemde historische misdaden. Hebben ze herstelbetalingen gedaan? Hebben ze die misdaden erkend? Hebben ze onderwijsprogramma’s opgezet om de misdaden te herdenken?

Wie over de Armeense genocide begint, moet niet stoppen bij Turkije, maar beginnen in het land waar we wonen en de landen die in de EU zitten. Als je daar stopt, heb je ieder moreel recht verspeeld om over de Armeense genocide te klagen, want dan is gewoon een onderdeel van een ordinair politiek steekspel. Dat is misbruik van het leed van het Armeense volk.

Sandew Hira

24-5-2016

Ik ben geen lid van DENK. Ik ambieer geen positie in welke structuur dan ook. Ik ben een intellectueel en activist die politieke partijen beoordeelt op basis van de vraag welke bijdragen zij leveren in de strijd van de gemeenschappen van kleur voor emancipatie en respect. In activistische kringen leeft de vraag: wat gaan we bij de komende verkiezingen doen en hoe staan we tegenover een partij als DENK? Die discussie wil ik met deze bijdrage stimuleren onder activisten van kleur en mensen die positief staan tegenover onze strijd. Ik zal de komende tijd dan ook reageren op tegenargumenten (niet op emoties) van mensen die de discussie met mij willen voeren.
Ik geef drie hoofdargumenten waarom ik actief zal oproepen om komende verkiezingen op DENK te stemmen. In de discussie zullen dan wel meer argumenten volgen.
Ten eerste, er bestaat geen ideale partij die al mijn dekoloniale principes deelt. Dus moet ik partijen beoordelen ten opzichte van elkaar. Ik beoordeel DENK ten opzichte van de zittende politieke partijen en partijen die een reële kans maken om een zetel te bemachtigen bij de verkiezingen. De vraag is dus niet: is DENK mijn ideale partij, maar welke van de partijen in het huidige krachtenveld behartigen als beste de belangen van de gemeenschappen van kleur. Dus wie zegt dat DENK niet je partij is, moet tegelijkertijd aangeven welke partij volgens jou wel als beste de belangen van onze gemeenschappen behartigt en waarom je dat denkt. Het gaat om de vraag: op welke partij ga je oproepen om te stemmen? Het gaat niet om de vraag: wat is je ideale partij?
Ten tweede, ik hanteer het criterium van moed in het parlementaire systeem. DENK toont aan dat zij in het parlement zonder enige angst racisme in de argumenten van politici van links en rechts kan ontmaskeren, bekritiseren en alternatieven bieden. Dat gaat over een brede linie: hoe om te gaan met de hypocrisie van de vrijheid van meningsuiting, de discussie over slavernij, culturele kaping bij Hindostanen, bescherming van de moskeeën, het vluchtelingenvraagstuk etc. Onze kamerleden van kleur kunnen een voorbeeld nemen aan de moed van de kamerleden van DENK. Iedere verkiezingen komen de gekleurde kamerleden van de andere partijen in onze gemeenschappen bedelen om onze stemmen, maar als het erop aan komt, dan kiezen ze feilloos voor hun eigen goedbetaalde positie in de kamer in plaats van de belangen van onze gemeenschap. Door de PvdA te verlaten, hebben de kamerleden van DENK laten zien dat ze van een andere slag zijn en de moed hebben om daar te gaan waar de andere kamerleden van kleur het laten afweten.
Ten derde, DENK veroorzaakt een verschuiving in de krachtsverhoudingen tussen wit en gekleurd in de samenleving en tussen racistisch en anti-racistisch. Door hun radikale gekleurde geluid in de Kamer – en daardoor in de maatschappelijke discussie in de media – scheppen zij ruimte om discussie te koppelen aan beleid. Een voorbeeld is het debat over het Nederlandse slavernijverleden waarin ze met het beleidsvoorstel zijn gekomen om het oud-Ministerie van Koloniën te veranderen in “Museum van Koloniën”. Dit opent de ruimte voor activisten om handen en voeten te geven aan onze eis voor dekolonisatie van de geschiedschrijving.

Ik kan nog meer argumenten bedenken en ook ingaan op de argumenten die tegen DENK worden gebruikt. Laten we dat maar in de discussie doen.

Sandew Hira

Op 4 mei herdenk ik 150.000 Indonesiërs die door de Nederlanders zijn vermoord in hun vrijheidstrijd. Op 5 mei zijn de Nederlanders bevrijd van de Nazi’s en hebben vervolgens geprobeerd om het Nazisme opnieuw in te voeren in Indonesië. Ik herdenk de jongeman die door kapitein Ramond Westerling, alias De Turk, was onthoofd. Dit is het verhaal verteld door Harry Scheltema: “Ik heb ooit in Assen gebiljart met R – De Turk – Westerling, zonder dat ik wist met wie ik van doen had. Westerling was toen een oorlogsmisdadiger in ruste met een studiebeurs. Hij wilde operazanger worden. Westerling was met zijn troepen vreselijk tekeer gegaan op Celebes en later op Java. Op Celebes wist hij ooit een ongrijpbare nationalist binnen 24 uur te pakken te krijgen. Hij had erom gewed met een Britse officier. ‘Ik heb ‘m zo te pakken’, zei Westerling, ‘wedden om een slof sigaretten?’ De volgende avond kwam de Brit het kantoortje van Westerling in en dacht gewonnen te hebben. Hij viel bijna flauw toen Westerling een deksel van een emmer tilde. In die emmer lag het hoofd van de veelbesproken nationalist. Na foltering hadden zijn landgenoten hem verraden. Over dit soort vergrijpen werd toentertijd geen heisa gemaakt. Dat kon ook niet, want een groot deel van onze jongens had stilzwijgend toegekeken of zich zelf schuldig gemaakt aan oorlogsmisdaden.”

De Britse officier vertelt een Engelse journalist over diezelfde ontmoeting met Westerling (het verhaal wordt dus vanuit de andere kant bevestigd): “Op een ochtend ging ik naar Westerling om wat te drinken en een praatje te maken. Opeens hij nam heel kalm een afgehakt hoofd uit de prullenbak naast zijn bureau. Hij zei dat dat het hoofd was van een rebellenleider die hij net had afgesneden.” Westerling zei tegen de Engelse officier alsof hij hem wilde onderwijzen: “Zo moet je een opstand neerslaan.”

Foltering en onthoofding. Wat de SS’ers in Nederland niet eens durfden, deden de Nederlanders in Indonesië alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Vandaag 4 mei herdenking ik de Indonesiërs die als gevolg van de bevrijding van Nederland van de Nazi’s op 5 mei opnieuw bezet zijn geworden door Nederlandse kolonialisten die erger waren dan de Nazi’s.

Sandew Hira

4-5-2016

Al langere tijd wordt de slogan door rechts gebruikt “De multiculturele samenleving is mislukt”. Dat is een andere manier om te zeggen: “De mensen van kleur deugen niet”. We moeten hiertegenover een andere slogan zetten: “De Nederlandse samenleving is mislukt.” Waarom? Iedereen – inclusief witte Nederlanders – dachten dat Nederland een tolerante samenleving is, vrij van racisme en vreemdelingenhaat. Keer op keer blijkt dat dit een illusie is: Zwarte Piet, PVV, Ebru Umar etc. De conclusie kan niet uitblijven: De Nederlandse samenleving is mislukt.

Sandew Hira

20-5-2016