Sandew Hira, 5-1-2017

Het is weer zover. De media gaan weer los op mensen van kleur. En daarbij gebruiken ze een oude techniek die we in Decolonizing The Mind (DTM) noemen “breng beschaving aan de barbaren” (civilizing the barbarian). In die techniek wordt de superioriteit van de witte beschaving tegen de inferioriteit van de niet-witte beschaving weer eens benadrukt. Het gaat om de kwestie Boef, artiestennaam van Sofiane Boussaadia. Boef is een apolitieke rapper waarvan je duizend in een dozijn hebt en die net als veel apolitieke rappers sexistische teksten in hun raps hebben. Dat maakt hem succesvol in het apolitieke culturele klimaat van jongeren. Zijn video’s trekken miljoenen views op YouTube. Hij treed op op grote festivals.

Op Nieuwjaarsdag 2018 kreeg hij van een aantal jonge vrouwen een lift toen hij met een lekke band kwam te staan. Hij noemde ze vervolgens in een videoblog kechs (hoeren).

Ach, zou je denken. Wat is daar nou zo bijzonder aan.

Cabaterier Hans Teeuwen roept trots: “Alle vrouwen zijn kuthoeren.” Zijn collega Youp van ’t Hek schreef een gedicht die hij met verve voordraagt en als titel heeft “Vuile vieze tering hoer.”

Maar Boef is anders behandeld dat deze cabaretiers. Ninke Dej, columniste van vrouwenblad Viva haalde met instemming Teeuwen aan: “Want, zoals Hans Teeuwen al zei: Alle vrouwen zijn KUTHOEREN. Vrouwen geven altijd af op nieuwe vriendinnen van exen, of ex- vriendinnen van nieuwe liefdes.”[1]

De website Cabaret op het net publiceert het gedicht van Van ’t Hek met de beschrijving: “Youp van ’t Hek met het mooiste liefdesgedicht, uit de voorstelling Scherven (1997).”[2]

Bij Boef ging het anders. Popfestival Paaspop in Schijndel zegt hem af. Muziekfestival Muze Misse wil hem niet meer hebben. GOfun Partyvakanties van reisorganisatie Corendon, die vakanties organiseert naar Chersonissos (Griekenland), Sunny Beach (Bulgarije) en Lloret de Mar (Spanje) hebben de samenwerking met Boef opgezegd. Hij zou daar optreden.

Media, columnisten en intersectionele activisten buitelen over elkaar om Boef te veroordelen vanwege zijn sexistische uitlatingen. Er is een ware media-hype om Boef te veroordelen.

Hoe moeten we het verschil verklaren tussen de veroordeling van Boef en de lof voor Teeuwen en Van ’t Hek voor hetzelfde gedrag? Het antwoord moeten we zoeken in de DTM analyse van het mechanisme “breng beschaving aan de barbaren” en de rol van het feminisme daarin.

Boef is het prototype van de moslimbarbaar, de vrouwenhater. Dat wordt zo letterlijk gezegd, maar de hype vindt plaats tegen de achtergrond van een klimaat waarin moslims sinds Pim Fortuyn neergezet worden als achterlijk en de meeste politieke partijen met de PVV voorop pleiten voor de bescherming van Nederlandse waarden als feminisme tegen de oprukkende achterlijke beschaving uit het oosten.

Door Boef aan de schandpaal te nagelen en Teeuwen en Van ’t Hek op te hemelen wordt het verschil gemaakt tussen de barbaar die vrouwenhaat en Nederlandse cabaretiers die groffe, maar leuke grappen maken over vrouwen. Feminisme is hierdoor een instrument geworden van racisme door haar selectieve toepassing. Feminisme is een vlag geworden van het Westen dat zich als doel heeft gesteld om barbaren beschaving bij te brengen. Feminisme was de vlag waaronder de oorlog in Afghanistan is gevoerd om Afghaanse vrouwen te bevrijden van de achterlijke Taliban.

En veel feministen lenen zich voor deze vorm van racisme. Ze zwijgen over het racistisch karakter van dit feminisme en sluiten zich maar al te graag aan bij het koloniale koor van de Westerse beschaving. Intersectionalisten hebben moeite om kleur te bekennen. Als feminisme een instrument is van racisme, wat is dan nog de zin van intersectionaliteit die ervan uitgaan dat dat onmogelijk is? Immers, feminisme en racisme versterken elkaar en kunnen nooit in conflict zijn met elkaar. Maar als de praktijk anders uitwijst, wat doe je dan nog als intersectionalist? Blijft je deel van het koloniale koor, of neem je stelling nemen tegen racisme en leg je uit waarom er een verschil is in de media-hype tussen Boef en de witte cabaretiers?

De hypocrisie van het feminisme komt op het wereldtoneel pijnlijk tot uiting in de manier waarom feministen reageren op Malala Yousafzai, die op 15-jarige leeftijd door de Taliban door het hoofd werd geschoten en de 16-jarige Palestijnse verzetstrijdster Ahed Tamimi die door Israel werd gearresteerd en in de gevangenis gegooid. Malala kreeg de steun van feministen van hoog tot laag. Tamimi wordt doodgezwegen.

DTM leert ons waarom dit zo is: feminisme is het oude verhaal van het brengen van beschaving aan de barbaren in een nieuw jasje van vrouwenbevrijding.

[1] https://www.viva.nl/nynke/alle-vrouwen-zijn/

[2] http://cabaretophetnet.nl/youp-van-t-hek/youp-van-t-hek-liefdesgedicht/.